Dudağımdaki

Dudaðýmdaki

rüzgarý þýmarýk ve küstah ýslýklý
adsýz iki yüzdük biçimli iki ses
düþlerimle tanýþ sýcaklýðýna yoðun
hasta cadde ýþýklarýna çocuk
çocukluðumu yalnýz býrakma...

sensizliðe irkilen yanýylaydý sokak
yalnýzlýðýn oruspusal arayýþlarý
kusursuz iþlerken kapýnýn gýcýrtýsýnda
ürperir kuyruk acýsý
edemediðim intiharlarýn
kendimi sensizleþtiremiyorum
ölsem
ölüm de senin...

kýrýlýr gözlerindeki ayna
ruha saçýlýr sýrlý acý
körleþir yaradaki ince düþ
piç bir ayrýlýk sahibini arar
anýdaki aný yabancýlaþýr þu ana
þimdiye getiremediðin bakýþýnda
durur sesim
geçmiþ zamanlý þarkýsý solar yaðmurun
soður yazýma dudaðýmdaki son parçan
yazým üþür
üþümek yazsýz kalýr
kalmak da bana...

duraða rastlamamak oyunu deðildi bu
soluk almadan geceyi bulmak yarýþý deðildi
ama ilk çiçekle sana koþmak olabilirdi
ilk aydýnlýðýyla ömrün her anýnýn
ilk gülüþüyle bebeðin
sarýlmak olabilirdi boynuna
hepsindeki hiçbiriyim oysa
dudaðýmdaki son parçanda
yiter sonum
son sonsuz kalýr
kalmak da sana...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: