Güneşin Doğmasıyla

yürüyorum bozuk kaldýrýmlarda
nereye gittiðimi bilmeden
sessizliðe karýþan hýçkýrýklarýmla
bir haberim kendimden

zaman akýp gidiyor
gecenin karanlýðýnda
ruhum dalgalanýyor
attýðým her boþ adýmda

kimseler yok korkuyorum
etrafta ölüm sessizliði
kolumdaki saatle konuþuyorum
týpký idam mahkumu gibi

uzaklardan zikir sesi geliyor
çok garip yanýp sönüyor ýþýklar
gölgem bile beni terk ediyor
hep yalnýzým son nefese kadar

hissediyorum yaþlýlýðýn sýkýcýlýðýný,
kaným yavaþ yavaþ çekilirken
baþa mý sona mý yaklaþtýðýmý
öðrenmeliyim ölmeden

korkular bende çok karýþýk
kalbime sahip çýkmalýyým
bulamazsam parlak bir ýþýk
güneþin doðmasýyla asmalýyým
ne kadar yanlýþ varsa hayatýmda…


Alper Tunga Karakoç
Sosyal Medyada Paylaşın: