Ölüme beþ kala açtým gözlerimi
Usulca sokuldum gecenin sessizliðine
Bir günah gibi kemiren yalnýzlýðýmla birlikte
Beþ kala ölüme baktým son kez gözlerine
Zaman geçtikçe anladým
Ýçimden birer birer dökülürken mýsralar
Saçlarýmda yosun kokusu gözlerimde eski bir matem saklýydý
Son defa bakarken baþucuma
Yine hayalin karþýmdaydý
Sustuðum yeminler gibiydi hayat
Gördüðüm yalanlar kadar küstah
Sigaramýn dumaný gibi gelip geçici
Sabahladýðým geceler kadar uzundu bazen
Yorgun,bitkin,biraz utangaç
Görmediðim memleketler kadar uzaktý
Yar ölüme beþ kala açtým gözlerimi
Baktýðým yerde sen yoktun
Ve ben
Ölüme beþ kala
Kapadým tekrar gözlerimi
Sonsuzluða,yokluða,hiçliðe...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.