Baharla yaz inatla direnirken birbirine, Sen de yaz sýcaðý gibi yakýp kavurdun kasvetinle. Kuruttun tüm duygularýmý.. Yeþerseydim belkide konuþacaktým seninle. Ben zaten hep yemyeþil bir fidan aradým durdum bu kentte , Belkide kendimce kurduðum kentimi yeþertmek içindi, Griyi dýþlayýp duruþum . Ben bilirdim ki gri beni hiç sevmezdi, Hem þimdi sýrasý mýydý hiç sevmediðim bir þehrin içinde Sarý kurumuþ, yanmýþ yapraklar gibi ayaðýma dolanmanýn.. Üstelik sýrtýmý da dönmüþken tüm gri þehre, Sen þimdi o gri þehre "geldim" dedin ya; Toplayýp her yeri ateþe verip yakasým geliyor. Sonra çocuk gözlerimden yeþil yeþil aðlayasým geliyor, Tüm þehir grisinden arýnýp baharýna kavuþsun diye..
Cansel Iþýk /Manyakaþkýngelini Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.