Kayıp şehir

Kalabalýðýn bolca olduðu koca bir þehirdeyim,
Etrafým insanlar kaynýyor, hýzla geçer arabalar,
Yürüdükçe o hiç bilinmez, düþlerin içindeyim,
Korkutur þu yüreðimi, þehrimdeki kalabalýklar.

Apartmanlarý yükselir has bahçelerin topraðýnda,
Yürürüm, üstüme, üstüme gelir o apartmanlar,
Tek tük cumbalý evleri, sýkýþýp kalmýþ aralarda,
Göçmüþ o asude gül bahçelerde o çapa yapanlar.

Bitmiþ iðde limon portakal kokan, yaz bahçeleri,
Yýkýlmýþ, yerlerine apartmanlar dikmiþ birileri,
Kalmamýþ, o has bahçelerinde güller kokan evleri,
Yol boyu üstüme, düþecek gibiydi beton binalar.

Dolaþýrým, þu koca þehrin göz alan caddelerinde,
Hiç kalmayan, o eski bozulmamýþ halini ararým,
Hüzünlenirim, bir lüks binanýn koyu gölgelerinde,
Portakal nar çiçek kokan, o bahçeleri hatýrlarým.

Tek katlý evler gelir, buðulu gözlerimin önüne,
Katledilmiþ, onca güzellikleri dirilir yerlerinden,
Üzgün, üzgün bakarlar,ve giderim düþüne, düþüne,
Nerede þu asude bahçeler der, sorarým birinden.

OYSA, giizemli kokular eserdi yaz gecelerinde,
Anlaþýr geç saatlerde, yok pahasýna o gezenler,
Gece yarýsý ýþýklar söner, lüks pencerelerinde,
Çekilir o renkli perdeler, seviþir çýplak bedenler.

Gider olmuþ, köylünün kýzlarý geceleri diskoya,
Çalarmýþ müzikleri baþlarmýþ, o kýzlar kývýrtmaya,
Göbek atar sallarmýþ kalçalarý, oraya,buraya.
Puslu, loþ ýþýklý mekan onlara düðün yeri olmuþ.

Sevdalýlar bahçenin yerine, dolaþýr parklarýnda,
Gençler gezerdir, ýþýklý gecenin karanlýklarýnda,
Polisler suçlular kovalar, bu þehrin sokaklarýnda,
Bedeni kirli insan burdaki sokaklarda pek çokmuþ

En kuytu yerlerinde, yatýp kalkarlar o garibanlar,
Yýldýzlar ýþýk, soðuklar onlara yorganlarý olur,
Uyku nedir bilmezler bu þehirdeki garip yatanlar,
Yatar üçü beþi bir, onlar orda koyun koyuna sokulur.

Hýrsýzlar gezer, gece yarýsý þehrin her yerlerinde,
Þafak sökmeyen gecelerin, sona yakýn yerlerinde,
Hýrsýzlar ya iþ yeri soyar, ya da yatar kalýr evde,
Uyuþmuþ derin, derin eþlerin yataklarýna girmiþ.

Ýstemem bana makber olan þehri, kazýlýr mezarým,
Hatýram kalsýn diye, deftere eski aný yazarým,
Anlayýn beni, yoksa bir gece kýzar þehri yakarým,
Neron’ un kinleri varsa, benim de kahýrlarým vardýr.

Hiçbir þeye deðil de, ben köþe taþýna üzülürüm,
Sanki gelip geçen görsün diye koymuþlar o taþý,
Eðilirim, üstünde eski bir yazýya bakar gözüm,
Der ki ! burada yatar bu binayý yapan usta baþý.

a.yüksel þanlýer



Sosyal Medyada Paylaşın: