Ve elde saz, dilde söz; hedefte örf bozanlar Ata binip geçerken ufkunu Üsküdar’ýn Halk ile dertlenirler tatlý dilli ozanlar Baþlarlar taþlamaya zulmünü iktidarýn Bilirler susulursa baþa ne gelir yarýn
Ýktidar ki sadece bir döneme has deðil Yüzyýllara aittir; tek-tük adilleri var Zalimler ahaliye der ki; huzurda eðil Halkýn yerde ozaný gökte kandilleri var Onlar erdemli sözle pek çok tehdidi savar
Hem akarlar su gibi hem yere yayýlýrlar Türküleri derlerken aktarýp kuþaklara Nice görev yaparlar duyanlar ayýlýrlar Kâh kurda kâh kuzuya kâh derler baþaklara Dertlerini tel ile duyurur uþaklara
Çukurova, Toroslar, gezerler bir bir yurdu Kars’ta Çobanoðlu’dur, Erzurum’da Reyhanî Berideyse dertleri Neþat Ertaþ duyurdu Denizli’de horozu öksüz koyan bey hani Bir tarih haykýrýyor harabesiyle Ani
Kahramanlýkta Maraþ, gazilikteyse Antep Zaferle güldü Ýzmir gelince “Dokuz Eylül” Egede efe, zeybek birlikte öldüler hep Yandýlar, dayandýlar açtýrdýlar gonca gül O gül ki Ýzmir’imdi, ozanlarýysa bülbül
Nenelerim, gelinler; taze, gencecik kýzlar Çektiler çok sýkýntý; ya öldü, ya dul kaldý Öyküleri duyulsa insan yüreði sýzlar Cepheden gelmeyenin yârini eller aldý Ozanlar ki bunlarý söyleyip halka saldý
Ve Akif, kutlu ozan; dili Hakk’a, aþkadýr Destanlarla anarken þühedayý, gaziyi Hissiyatý söyleyip, sunmasý bambaþkadýr Ýstiklal için yazdý unutmadý maziyi Akif’i yok sayanýn niyeti olmaz iyi
Güneri Yýldýz (Elazýð, 20.08.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.