Ateşte Açan Gül

Gönül eþiðinde boyun eðende,
Bakýþlarýn gözlerime deðende,
Yalýn kýlýç bir aþk þahlanýr bende,

Gül ateþte nasýl açar Efendim ?
Kul dediðin her dem naçar Efendim.

Beni ne ben,ne aynalar tanýyor,
Neresinden tutsam aklým kanýyor,
Toprak þerha þerha,gökler yanýyor,

Rüyalarým bile soldu Efendim.
Ýnsanlýðým talan oldu Efendim.

Bilirim gün batmaz þefkât ülkende,
Bir sýrlý uykuya dalsam gölgende,
Gariblerin hüznü mü var heybende,?

Her ne yana baksam gurbet Efendim.
Yollar tekin deðil;medet Efendim..

Her gece çaðýrýr kýrk melâl beni,
Susuz kuyulardan çýkar al beni,
Huzur kokan bir sefere sal beni,

Koynumda verdiðin ferman Efendim.
Yakamý býraksýn zaman Efendim..

Ey bir özge muhabbetin âlimi,
Kimselere anlatamam halimi,
Sen bilirsin içimdeki zalimi,

Can öðütür deðirmeni Efendim.
Tut elimden kaldýr beni Efendim...
Servet Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın: