Özlemim gelmeyen sabahlara..

Özlemim gelmeyen sabahlara..
*************************************************************
Gün kararýrken ýzdýrapla,geceye acý çýðlýklar düþtü
Susarken gözlerimde yalnýzlýðýn resimleri
Dizlerim ayakta tutamadý beni sendeledim
Tutunamadým uzattýðým ellerine
Kaydý ayaklarýmýn altýnda topraklar
Yutkundum,hýçkýrýklarým kursaðýmda düðümlendi
Buruk bir acý dudaklarýmda belirirken adýný sayýkladým
Fýrtýnalar kopan yüreðimde cesetler sardý nefesleri
Baþýmda durmadan eserken hazan mevsimleri
Yüreðime göç etti kanatlanan ölüm melekleri
Sana yöneldim bir an gayri ihtiyari
Benzim attý,nar-ý cihan süzüldü yanaklarýmdan,
Aklýmý yele kaptýrdým,titredi hitabým
Can havliyle anlatmak isterken içimden geçenleri.
En acý sonlarý payýma düþürmüþ felek
Manalar kýrýk,yokluðun hüsran köþeleri.
Orkestra ayrý makamlarda olsa da
Yüreðim ezgin,hep hüzzam nakaratým .
Yokluðun boynumda ölümleri taþýr
Üþür ýssýz kaldýrýmlarda sen yaným
Ateþ çemberi her yanýmda
Yokluðunun rüzgarý eserken suratýma
Özlemim gelmeyen sabahlara.....

Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın: