vurdun ya beni kalbimin en derin yerinde ne güle bildim nede eksildi bir gün gözyaþým.
sanma kinim yoktu af ettim sandým seni oysa kin tutmuþ yüreðim her defasýnda acý veriyordu bana.
yan yana getirdim eski resimlerimi yetmedi nefesim aramak istedim seni niye giderken ihanet ettin bakýþlarýma.
bitiyor sandým içimdekiler oysa haykýrýþlarým karýþtý bir birine her þeyimi söküp aldýn ya o gece terk edip gittiðinde.
sahte gülüþ okþar sözleriyle beni tenin soðuktu çýkmadý bir türlü sesim nefret ettim hep ümit verenlerden esir düþsem de adýný anmam bir daha senin.
ölümsüz aþk dedin kandýrdýn beni nefretim büyüdükçe büyüdü sana böylemi olacaktý bu aþkýn sonu niye vurdun kalbimde beni asla ve asla unutmayacaðým seni.
çýkarmam artýk içimde kini ve nefreti geceler kendine mahkum etsede beni sensiz yaþamaya alýþtým artýk güneþin doðuþunu sensiz izleyeceðim... Hüseyin YANMAZ 19/04/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.