Her þeyin bir baþý var, elbette sonu da var;
Fetret devri yakýnda biter ve gelir bahar.
Cümle olumsuzluklar, yek ile yeksan olur;
Soðuk kýþýn ardýndan, güneþ çýkar erir kar.
Bulandýrýlan sular, durulur, berraklaþýr;
Firavun’u, Nemrut’u kahreder yüce Kahhar.
Zakkum aðaçlarýndan sýzan zehir kesilir;
Karanlýðýn ardýndan daima gelir Nehar.
Bir günde hem aydýnlýk, hem karanlýk bulunur;
Kesif sisler daðýlýr, daðlar mest olur zinhar.
Ýmtihan yurdu bu yurt, ak, kara, gri mevcut;
Bazen çok hýrçýn akar, bazense sakin enhar.
Nisan yaðmurlarýyla sulanan bað, bahçede;
Açan gülle, goncayla, bülbül eder iftihar.
Saðlam köklü aðaçlar birkaç kýþla kurumaz;
Birazcýk bakým ile tekrar kazanýr vakar.
Elbette fetret devri biter gelir nevbahar;
Leyla, Mecnun buluþur, gönüllerde söner nar…
Salih Yýldýz…18.04.2012
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.