Ölü bir yýlan gibi yatýyordu aramýzda Yorgun, kirli ve umutsuz geçmiþim Oysa bilmediðin birþey vardý sevgilim Ben sende bütün aþklarýmý temize çektim
Ýmrendiðin, öfkelendiðin Kýzdýðýn, ya da kýskandýðýn diyelim Yani yaþamýþlýk sandýðýn Geçmiþim Dile dökülmeyenin tenhalýðýnda Kaçýrýlan bakýþlarda Gündeliðin baþýboþ ayrýntýlarýnda Zaman zaman geri tepip duruyordu. Ve elbet üzerinde durulmuyordu. Sense kendini hala hayatýmdaki herhangi biri sanýyordun, Biraz daha fazla sevdiðim, biraz daha önem verdiðim. Baþlangýçta doðruydu belki. Sýradan bir serüven, rastgele bir iliþki gibi baþlayýp, Günden güne hayatýma yayýlan, varlýðýmý ele geçiren, Büyüyüp kök salan bir aþka bedellendin. Ve hala bilmiyordun sevgilim Ben sende bütün aþklarýmý temize çektim Anladýðýndaysa yapacak tek þey kalmýþtý sana Bütün kazananlar gibi Terk ettin.
Yaz baþýydý gittiðinde, ardýndan, Senin için üç lirik parca yazmaya karar vermistim. Kimsesiz bir yazdý. Yoktun. Kimsesizdim. Çýkýlmýþ bir yolun ilk duraðýnda bir mevsim bekledim durdum. Çünkü ben aþkýn bütün çaðlarýndan geliyordum. Sanýrým lirik sözcüðü en çok yüzüne yakýþýyordu Yüzündeki kuþkun kedere, gür kirpiklerinin altýndan Kýsýk lambalar gibi ýþýyan gözlerine Çerçevesine sýðmayan Munis, sokulgan, hüzünlü resimlerine Lirik sözcüðü en çok yüzüne yakýþýyordu.
Yaz baþýydý gittiðinde. Sersemletici bir rüzgar gibi geçmiþti Mayýs. Seni bir þiire düþündükçe Kanat gibi, tüy gibi, dokunmak gibi Ucucu ve yumuþak þeyler geliyordu aklýma. Önceki þiirlerimde hiç kullanmadýðým bu sözcük Usulca düþüyordu bir kaðýt aklýðýna, Belkide ilk kez giriyordu yazdýklarýma, hayatýma. Yaz baþýydý gittiðinde. Bir aþkýn ilk günleriydi daha. Aþk mýydý, deðil miydi? Bunu o günler kim bilebilirdi? ’Eylül’de ayný yerde ve ayný insan olmamý isteyen’ notunu buldum kapýmda. Altýna saat: 16.00 diye yazmýþtýn, ve 16.04’tü onu bulduðumda. Daha o gün anlamalýydým bu iliþkinin yazgýsýný Takvim tutmazlýðýný Aramýzda bir düþman gibi duran zamaný Daha o gün anlamalýydým Benim sana erken Senin bana geç kaldýðýný.
Gittin. Koca bir yaz girdi aramýza. Yaz ve getirdikleri. Döndüðünde eksik, noksan bir þeyler baþlamýþtý. Sanki yaz, birbirimizi görmediðimiz o üç ay, Alýp götürmüþtü bir þeyleri hayatýmýzdan, olmamýþtý, eksik kalmýstý. Kýrýlmýþ bir þeyi onarýr gibi baþladýk yarým kalmýþ arkadaþlýðýmýza. Adýmlarýmýz tutuk, yüreðimiz çekingen, körler gibi tutunuyor, dilsizler gibi bakýþýyorduk. Sanki ufacýk bir þey olsa birbirimizden kaçacaktýk. Fotoromansýz, trüksüz, hilesiz, kliþesiz bir beraberlikti bizimki. Zamanla gözlerimiz açýldý, dilimiz çözüldü güvenle ilerledik birbirimize. Gittin. Þimdi bir mevsim deðil, koca bir hayat girdi aramýza. Biliyorum ne sen dönebilirsin artýk, ne de ben kapýyý açabilirim sana. Þimdi biz neyiz biliyor musun? Akýp giden zamana göz kýrpan yorgun yýldýzlar gibiyiz. Birbirine uzanamayan Boþlukta iki yalnýz yýldýz gibi Acý çekiyor ve kendimize gömülüyoruz Bir zaman sonra batýk bir aþktan geriye kalan iki enkaz olacaðýz yalnýzca Kendi denizlerimizde sessiz sedasýz boðulacaðýz Ne kalacak bizden? Bir mektup, bir kart, birkaç satýr ve benim þu kýrýk dökük þiirim Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasýnda Ne kalacak geriye savrulmuþ günlerimizden Bizden diyorum, ikimizden Ne kalacak?
Þimdi biz neyiz biliyor musun? Yýkýntýlar arasýnda yakýnlarýný arayan öksüz savaþ çocuklarý gibiyiz. Umut ve korkunun hiçbir anlam taþýmadýðý bir dünyada Bir þey bulduðunda neyi, ne yapacaðýný bilmeyen çocuklar gibi Ve elbet biz de bu aþkta büyüyecek Her þeyi bir baþka aþka erteleyeceðiz.
Kýþ baþlýyor sevgilim Hoþnutsuzluðumun kýþý baþlýyor Bir yaz daha geçti hiçbir þey anlamadan Oysa yapacak ne çok þey vardý Ve ne kadar az zaman Kýþ baþlýyor sevgilim Ýyi bak kendine Gözlerindeki usul þefkati Teslim etme kimseye, hiçbir þeye Upuzun bir kýþ baþlýyor sevgilim Ayrýlýðýmýzýn kýþý baþlýyor Giriyoruz kara ve soðuk bir mevsime. Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdulselam Parlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.