Bir hastahane günlüğü
Bu gün farklý insanlarla...
Defalarca kez ayný kaderi paylaþtým...
Hasta anneme giderken.
Ayný minibüs,ayný asansör.
Ayný masada çay ve simit
Hani þu boðazda kalan...
Dertlerimiz adý ayný olmasada.
Çaresizliðimizin adý aynýydý.
Bir elimde ilaç dolu poþet.
Koþar adým yürürken asansöre
Öksüzlük korkusundan aksadý nefesim.
Asansör boþluðuna atasým geldi kendimi
Aslýnda ayný kader dedim ya,önemli bir husus
Asansör hareket ettiðinde,annesinin kucaðýnda bir melek
Gözlerimin içine bakan ve durmadan gülen dünya tatlýsý bir bebek
1.kattan 5.kata katar gülümsedik ve ne kadar deðerli oluþunu
anladýðým zaman yeniden umutla bakýyordum hayata...
Umut; Ýnsanlarýn hayatý daha çok sevdikleri farklý bir dünyadýr
Ayný kaderi,ayný gözyaþýný,ayný umudu bölüþürsünüz
Üstelik kim olduklarý önemli deðildir,tanýmazsýnýz bile
Sadece o an ayný kaderden geçer yolunuz,ve farkýnda olmadan
Koptuðunuz hayata tutunursunuz.
18.04.2012. osm ortadoðu hastanesi þanlýurfa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.