Hypochondriac

Yokluðun, þiirler kadar acýtmýyor artýk canýmý.
Unuttum diyebilirim artýk baðýra baðýra.
Unuttum seni.
Gerçekten bilmediðim bir his buna sebep oldu.
Ýyi de oldu.
Yaþayamam ben sensizliðin senliðiyle.
Hayalinle yaþayamazdým bundan sonra.
Þimdi dön arkaný ve git.
Arkana bakmadan,
Tek bir söze hacet duymadan...

Su kadar saftým sana karþý.
Yalanlarýný bilmeseydim,
Umutlarla gelecektim sana.
Umudun olacaktým.
Belki sende bulacaktýn kendini bende.
Arasaydýn eðer...

Sesini duyunca hep olurdu.
Viranelerden süzülürdü aþk...
Sebebi sen miydin yoksa sen sandýðým mýydý ?
Keþke hep ayný kalsaydýn.
Yalan söylemeden,
Saygý duyarak birbirimize söyleseydik en güzel aþk sözcüklerini...
Baþkasýna gideceksende söyleseydin bari be !
Beklemeseydim seni.
Ha bugün arar ha yarýn dedirtmeseydin.
Beklemek sorun deðil de,
Gelmeyecek birini beklemek bir hayli ironikti.

Giderken söyle bundan sonra...
"Giderken" diyorum yanlýþ anlama...
Ne zaman dönersen kapým hep açýk olacak çünkü.
Ama o kapýdan tekrar çýkacaðýný biliyorum.
O yüzden "giderken" diyorum.
Giderken bana "yalnýz kaldýðýmda, hevesim kaçtýðýnda" ya da ne bileyim...
De bir þeyler ve öyle git.
Bende bilim ki maymun iþtahlý olduðunu, çabuk geleceðini düþünerek bekleyeyim.

Ya da vur kapýyý çýk.
Bir not...
Bir parfümün...
Bir de bir tutam saç teli olsun bana kalan.

Ama þimdi lütfen çýk git !

Sosyal Medyada Paylaşın: