Seni düþünüyorum. Ve sonra o güzel memleketimi düþünüyorum. Seni.. çýkaramadým aklýmdan. Unutmadým ben,/ yoksa sen unuttun ‘mu beni.. Memleketimde, daðlarýmýzdan sabah güneþ doðduðunda akþamlarý güneþ ufkundan battýðýnda.. Sen hep beni hatýrla.. Unutma beni..
Memleketimin üstüne yaðmur bulutlarý aðdýðýnda þimþekler çaktýðýnda Þimþekler gecenin karanlýðýný yarýp gürlediðinde yaðmurlarda ýslandýðýnda Sen hep beni hatýrla. Ve topraklarýmýz ýslanýp koktuðunda hatýrla Güllerimiz açtýðýnda Ýðdelerimiz çiçek verdiðinde hatýrla, Unutma beni..
Sen de bilirsin. Senin yaþadýðýn bizim oralarda yaðmur yaðdýktan sonra baðlarýmýz bahçelerimiz bostanlarýmýz tezek kokardý. Þimdi ben.. O kokulara hasretim. Ve ben bir de sana hasretim.. Unutma beni..
Unutma.. Ekinlerimiz ütmelik baþak baðladýðýnda, çalýlýklardan mor menekþelerin kokusu aðdýðýnda Aðaçlarýmýz gelin dalý gibi yeþerdiðinde Sen hep beni hatýrla.. Unutma beni…
A.Yüksel Þanlý er 16 Nisan 2012-04-16 Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.