sen yine de inanma

Sen yine de uyma bana
Gösteriþli cümlelere sýðýnan
Gösteriþsiz bir yaþamýn
Sade bir neferiyim
-evet, kendi tercihim-


Gözlerim ateþ saçarken
Ruhum uysal
Dilim kýlýç gibi keskinken
Beynim uykuda
-sýðýnýlacak en güzel liman-


Bazen savaþ açmýþým gibi dünyaya
Çýðlýklarým var.
Sen yine de inanma bana
Kalbim saðýr,duyduklarýma.
-ya da ben saðýr ettim zorla-


En gerçeði belki
Adamýþlýðým, adanmýþlýklarým var
Kollarým en çok onlara uzun
Kollarým en çok onlara kucak
-annemin payý çok bunda-


Aslýnda þiir ;
Olmadýðýn binlerce kimliðe girmek
Olmadýðýný, olamadýðýný yazmak
Yalanlarýna en önce inanan olmak
Küçük bir kývýlcýmla yangýn çýkarmak
Bir de utanmadan itfaiyeyi beklemek gibi
Yapay yaþamlarýn içinde varolmak
Kendi gerçekliðinde kaybolmak
Yolunu ararken, daha da uzaklaþmak gibi
Evinden
Suni teneffüsle hayat kurtarmak isterken
Nefessiz kalmak
Ýlkyardým kurslarýnda öðrendiklerini uygulamaya çabalarken
Ýlk yardýma ihtiyaç duyan olmak.



Aslýnda hayat
Þiir deðil.
Þairler de yalancý
-deðil diyemiyorum-
Kendimden biliyorum.



Sen yine de inanma bana
Ben sadece þiir yazýyorum.








Sosyal Medyada Paylaşın: