Kuþlar havalanýyor göðsümden göðüne Yaralý kanatlarýna aldýrmadan Her biri yükselmeye sabýrsýz Her biri korkusuna galip Bir acele ve telaþ içinde Sanýrsýn kýyamet kopacak yarýn.
Kuþlar geçiyor içimden Eze eze beni, yeminlerimi Kendilerine sadýk, bana ihanette Ve öyle maðrur Öyle mahzun Engel olamýyorum gidiþlerine Ýsyanlarý bile bebek masumiyetinde.
Kuþlar geçiyor göðünden Bir medet umup ellerinden Yaralarýna merhem olursun diye Baþýný kaldýr ve çevir yüzünü Ha düþtü ha düþecekler kollarýna Topraðýn.
Kuþlar geçiyor sevgili Ýki uzak þehrin yalnýzlýðýný yakýn eden Duraksýz yolculuklarda Kanat çýrpýyorlar ecele He ce le adýný son kez Az sonra adýmý koyacaðým yanýna Adýnýn
Az sonra... Senden –benden- bir þey kalmayacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.