...bir sabah açtýðýmda tüm kapalý pencereleri
girdi içerime bir esin/ti
ses oldu elementindeki tüm hücreme
karýþtý
bahara dolandý bir rüzgar
sonrasýnda saçaðýndaki sarkýk eriyiverdi
avuçlarýmda(n) a/karken zaman
bahar geldi...
ilkini ve sonunu hiç bilemediðim
gelip kondu üzerime
minik bir serçe þarkýsýný söyledi
dilinde tüy kanadýnda sevda
uçtu uzaklara daldý mavilere
piyanosundan çýkan notalarla süzülerek þakýdý
aldým selamýný çektim nefesimi...
çektim çýkardým çekmeceden çekilmiþ resimlerini
sarý mimozalarým kýskandý senle konuþmamý
esti yine eskitemediðim düþlerim düþtü peþime
her bahar olduðu gibi...
sana sakladýðým solmuþ mektuplarýný da aldým elime
okudum
hemde çok...
romanlara karýþtýn, çevirdiðim her sayfasýnda sen
gönül kumbaramda biriktirdim söyleyeceklerimi
sana ve aþka dair ne varsa...
çýnar büyüklüðünde bonzailer büyüttüm saksýmda
yokluðunda
senli baharlar için açtým penceremi
olurda kapým çalýnýr sen gelirsin diye
vazomdaki bademlere, kirazlara çiçek açtýrdým
her aklýma geldiðinde, hiç gitmemiþcesine
yanýmdaymýþsýn gibi yandým aþkýn için...
görmedin... bilmedin...okumadadýn...dokunamadýn mýsralarýma
b i/ h a b e r d i n sen hep
gül goncasý kýzýllýðýnda, karanfil kokan gecelerde
esin/ti baþladý birden
kar deðildi bu seferki savrulan beyaz (saçlarýmýza)
çiçeklerini savururken aðaçlar
erik yeþili yapraklarýný büyüttü, sonrasýnda çaðlalarýný
kýrkikindi yaðýþlarý bir ikindi zamaný baþladý
gözümdeki çaðlayanlar döküldü mektuplardaki satýrlara
damlasýndan nasiplendi sarý mimozam...
son demindeydi þiir
ters duran kum saatimde sakladýðýmdý zaman
esince içime giren
ti olup kalemimden çýkan..
sadece... adý sen olan bahardan yana bir ESÝN/TÝ...