MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Söz yaşı
Mehtap Yıldız

Söz yaşı






/Okyanuslarý aþan bir kalbi diz boyu dereler boðamaz asla/




Topluyorum dudaklarýmý
Yaban bakan o yüzündeki
Yakýn duran soðuk alfabenden bir bir
Aþk dizeleri yok artýk sana dair
Þiir þiir büyütmek yok seni karanfil kokulu kor yüreðimde
Bitti vesair
Kalbim kabarýyor yinede amma lakin
U/mutlumusun þimdi diyorum hâlâ
Benden yana acaba
Bekliyorumdur belki az bir hamle
Son defa olsun birkaç þey söyle diye
Veya sonsuzca sus diyorum ne bileyim iþte


Erteliyorum umut taþýyan Mayýs kuþlarýnýn
Saçlarýma panayýr taþýyacak olan þen þakrak seslerini
Deli çocukluðum yok artýk gülüþlerimde
Senle oynaþan oyunlarým da yok cývýl cývýl
Dudak asmýþ içimde küs olan çocuk halim
Senli yanlarým topyekûn bozuk
Fazla naz aþk kaçýrdý içimden tonlarca anlayacaðýn
Deðiþtim
Deðiþtirildim daha çok bu ara ne söyleyeyim
Beynimi kuruyorum volkanik aðrýlarýn düðümlenmiþ çenesine
Pelesenk bir sancý kaynýyor sinemde yer ateþ alev
Ve kývrýlýyorum arkasýný dönmüþ kalbinin bir köþesine
Artýk saniyeler kabartmýyor içimi hissediyorum
Ve koklamýyor baþýmý soluðuna iliþmiþ olan taze baharlar
Zaman akýyor
Ben bakýyorum öylece ardýndan
Saç tellerimi asýyorum yaþlý gözlerin merhametindeki þefkate
Dünleri demliyorum göz çukurlarýmda her sabah cesurca
Ve nemlerim kurusun diye
Ve kirpiklerimde buram buram sen kokan o arapsaçý gülüþleri
Gömüyorum yeminli aðlayýþlarýmýn esmer yüzlü çýðlýklarýna
Örseliyorum hasreti ellerimde biriken dehþet uçurumlarda
Bakýþlarýmý acýmadan çalarak gölgene
Öfkeleniyorum içimi kavrayan gür susuþlarýna
Bekliyorum sakince sonra
Hiçbir aþk yokmuþ gibi oluyorum birden
Ve inançsýzlýk ile doluyorum yeniden
Dudak kývýrýp bedelleþiyorum seninle
En çok kendimle
Çelik gibi duruyorum karþýnda hâlâ
Bilsen ki oysa
Parça parça koparacak dilim seni aslýnda
Ah elime bir geçsen diyorum son defa
Heyelan kopan yüzümün yeþil b/akan her cinnetinde
Taþ kesiyorum sana kinlerce
Can kusuyorum ölümlerce
Umut ve kan kokan o ince çizgide


Kanarken içimde kavrulan sen yanlý y/amaçlar
Gelincikler ölüyor yine bu baharda engel olamýyorum
Kuþlar ki iþte bir mezar baþýnda
Sessizce aðlýyor künyesiz kalan aþka
Gönder diyorum sende bir Fatiha
Baþ saðlýðýmýz olmasý adýna
Yâda geç diyorum boþa yorulma
Deðmez sana git Allah aþkýna


Merhametsizdin
Göklerden yaðan yaðmurlarý saklarken içimi yakan ateþten
Sen sevilen olamazsýn diyorum
Bu kadar sevmiþ olamam seni bilmiyorum
Böylesi umarsýz bir savaþken varlýðýn
Ve aþkta zalimken o âlim olan adýn
Sus barýþtan bahsetme yeniden sakýn
Güvercinleri toplayýp koyu mavi dünlerden
Dönme bana yüzünü asla
Git benden en yabana
Yeþillerimi bahar yaðmurunla boþuna kandýrma


Hayat diyorum
Omuzlarýn çýkýyor yine inatla
Kafamý çevirdiðim her boþlukta karþýma
Sen sanýyorum dünyayý hayret
Ki sen oluyor zaman ve mekân bana
Ve fakat baþýmý dayýyorum yine neden mecburen
Kýrýlýyor dizleri cesaretimin hemen
Düþüyorum hayalinin en dibine
Yersizleþiyorum
Yurtsuz kalmýþ aþkýn iþgalci gözlerinde
Medeniyetim kopuyor senden
Toprak ki ellerimden nasýlda korkuyor bilsen
Bütün sularý çekiliyor begonyalarýn
Ve papatyalar artýk sevmiyor biliyorum
Ölmelisin dilimi yutan çilelerimde diyorum
Ýliþiyorsun aklýmýn çeperlerine
Ölmüyorsun nasýl ve ne diye
Bu nasýl çözümsüz bir bilmece


Oyuncak bebeðimin kalbini kuruyorum ilk olarak
Saat baþý ayrýlýklarda çalsýn diye bir gonk sesi
Kafama vuruyorum unutmak için
Aklýmý kýrýyorum hiddetle kinle
Yalancýktan unutuyormuþ gibi siliyorum birde
Zamaný kavrayan bozguncu ismini saniyelerce
Kulaklarýmda bir heydi telaþý
Burnum uzuyor birden pinokyo gibi
Bir ayrýlýk filmine kesilmiþ sinema bileti geçiyor elime
Doðru oturup eðri susan gözlerindeki klasik düþlerde
Doðruluyorum dürüstçe
Rüzgâr gibi geçti diyorum içime
Ve kara bir tren geçiyor uzak
Çok uzak bir ülkenin en sýnýr çilesinde
Mülteci kalpleri taþýyor vagon vagon nasipsiz zamanlar
Ve tarihe düþen aþk katili koca koca adamlar birde
El sallýyorlar maziye
Cývýl cývýl çýðlýklar var iþitiyorum
Kan kokulu vedalar içre
Korkuyor yeniden içim
Ve fakat
Vadiden dönen o nice sevgilileri
Ne diye gözler ki bilmem sevenleri
Kaybediyorum ucu yanýk mektuplarýn güvercin kalbinde koþturan g/izlerini


Aþk yok diyorum
Ýnanmýyorum bende
Aðlamak var baþkalaþmýþ resimlerin umutsuz renklerinde
Her hayat herkes ikiyüzlü birde
Hep bir yalan var sevgide
Yinede siyah beyaz bir gerçek düþüyor aramýza nedense
Kalakalýyoruz sanki dünyanýn en orta yerinde
Ýpince bir çizgi oysa uzaklýk mesafemiz yalnýzca
Olasý tek resim gibi görünüyoruz biz yine
Üflesek bir an birbirimize
Devrileceðiz biliyoruz ikimizde
Ýki yaban geyiði gibi
Ýki can ceylan gibi
Ürküyoruz sevgili
Bakýyor kýrýk dökük yaralý gözler ki görüyorum onlar
Çýrýlçýplak bütün harfler adýna giyiniyor ismimizi
Ve daha çok dilleniyor bitmesi gereken hikâyeler
Aynen biz gibi onlarca virgüle gömülüyorlar
Toparlanýyor aklýmý t(y)utan bavulun sol fermuarlý gözünde üþüyen kelebekler
Birazdan zorunlu göç var
Son kez bakýyorum yine
Yýllanmýþ vebalin toz yutmuþ olan günl(ükl)erine
Sararmýþ sayfalarda altýný çizdiðim kelimelere iliþiyor parmaklarým
Seviyorum seni önce okþayarak narince
Ardýndan gömüyorum derhal avuç içlerime sessizce
Ve sonra kin kusuyorum aþký yücelten
Ve sonra yok sayan bütün cümleleri büyüten þairlere
Þiir sen olunca
Ve kalem ben kokunca
Cinayetler mubah geliyor doðal olarak bana
Öldürüyorum seni biten her öykünün finalinde
Zevk ile hem de
Kelime kelime elimde
Ve yaþýyorum seni adam gibi bir yürekle yine
Acýlar denizinde gelen her yeni gece



...

MHD

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.