MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ZAMANIN ESRÂRLI ŞEHÂDETİ
YAZI YOLCUSU

ZAMANIN ESRÂRLI ŞEHÂDETİ




Ey zaman, söyle bana nerdeyim ben?
Mâzîde mi, âtî de mi, ânda mýyým ben?

Dünyada mý, ukbâda mý, Lâmekânda mýyým ?
Yoksa, saatimin zembereðinde savrulan,
Yorgun, yenik savaþlarda mýyým ben..?


Ey zaman, söyle, umutsuz hayallerimde mi?
Yoksa daldýðým, rü’yâlar âleminde miyim ben?

Nasýl kaybolmuþ ki, zamanýn kanatlarýnda Yedi Uyurlar...?
Nedir, O’nlarý aþk ninnileriyle uyutan bu gizem ?

Nerde saklamýþ zaman , uyutmuþ anaç sinesinde?
Rûhlarýna sükûn veren, o tatlý ninnisinde.


Kaybolsam ben de ...Ânda ve O’nda bâkî olurcasýna....
Nâmütenâhî..sonsuza dek hiç bulunmamacasýna...


Zaman ne ki ? .... Di li geçmiþ, miþli geçmiþ ... !
Bast-ý zaman, yoksa ân mý?..

Âh hayatýn þu aldatan keþmekeþi !
Yakalarken, tam beynimin zülfesinden,
Öyle kaçar ki ruhum, þu debdebeler ülkesinden...


Ararým Seni dað taþ ,ayaklarým kan, revân.
Ey sâhibu’z-zamân, bulsam seni Ey Yârân.

Atomlar ve felekler, coþkuyla yarýþýrken,
Seyirtir ardýsýra, zemberekler peþinden.

Yorulmayý bilmeden, koþar deli yelkovan.
Akrep bîtâb düþse de, yetiþir ona el ân.


Ömür sayacýmýn mîâdý, son fatura ne zaman?
Hangi durak son mâtem, duracak çarh-ý devrân.


Ey zaman!

Sen ki kanatlarý dû cihâna açýlan,
Dev cüsseli ankâ kuþu, yakalanmaz bir burhân.

Ýdrâki haylî müþkül , beþ harf, iki hece,
Kýymetini anladým, ellerimden gdince.

Görürüm ki ki seyl olmuþ, âh u figân þu ömrüm.
Koca adamlar olan, çocuklar büyüyünce.


Ne zaman ki olacak, kara toprak yataðým,
Sýký sýký sarýldýðým, ak kefenler yorganým,

Uyurken makberimde, yastýðým mezartaþým.
Tâ ki sûra üflenmiþ, pür-telâþ uyanmýþým.

Artýk atamaz olmuþ , þâh damarýmýn demleri,
Hani nerde o, âhengle vuran ritmleri.

Anladým ki zaman, ömrüme takoz koymuþ.
Kendisi de kaybolmuþ, sonsuzluða savrulmuþ.

Zaman ve mekân durmuþ, þimdi hâlim pek yaman.
Son noktayý koymuþ Rabb, kelâmýn tükendiði ân.

Hiç durmadan yazmýþlar, kirâmen kâtiplerim,
Rapor edip hâlimi, býkmadan usanmadan...


Âh zaman...!

Yavuz hýrsýz misâli, fânî ömrümü çalan.
Uyanýnca irkildim, fîgân ettim el amân.

Çýrpýndým makberimde, fîgânýmý kim duyan!?
Uçtu gitti elimden, yýllar dolusu ân. :(

Beni bana gösterdin, ey kronolojik deverân.
Nâ çâre ki yok dönüþ, fayda vermez feverân.


Söyle ...! Hangi ücrâlara savurdun beni böyle...!
Yularýný koparan, þâha kalkmýþ küheylân.

Ayn’el- yakîn gördüm ki, zaman þaþmaz bir sayaç.
Vakit elinde iken, gözlerini iyi aç.

Sakýn boþa geçirme, bir sâliseni dahî.
Aman Sevim agâh ol, zaman gizemli vahiy......


(Sevim’im kýrýk incileri)



Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.