yar/ýna kaç zaman kalmýþtý ey adý yar bana aðyar sevgili her iki adýmda bir çelmeymiþ sözlerin bilemedim düþtüðümü gör diye dizlerine kapanýþým affet ben aþk’a devrilmiþtim nasýl oldu da kanadýðýmý göremedin
oysa ellerimden tutup kaldýrýp ar’ýmýn peçelerini göðsümün mahremine "benden baþkasýna haram" "iþte aþk bu" diyen sen deðil miydin
yalanmýydý sözlerin öyleyse sana dokunan her elin týrnaðý neden yakýyor böyle canýmý neden damýtarak içiyorum zakkum yapraklarýndan nisan yaðmurlarýný nasýl oluyorda ciðerlerime dolan efkar çekici toprak kokularýna dönüþüyor çiçeklerini baþka dallarda açarken benim dediðim sen
birbirine kenetlenmiþ diþlerimin köklerinde eziliyor ismin tattýkça dilim zehrini içim acýyor içim akýyor zehrinden beter karanlýklara gecelerce kin kusuyorum sen küsüyorum sayfalarca
ölüme bakmayý öðreniyorum uzaklaþtýðýn kýyýlarýmdan bugün yine sensizim boynuma uzanmaya dermaný yok kollarýmýn boyum yetiþmiyor hayata bileðinden kopuk elleri dokunuyor sýrtýma mahzunluðumun
sýyrýlmaya çalýþtýkça yüreðimin aðlarýndan kurtulan aþk’a batýyorum yalanmýþ anlattýklarýn derin dipsiz bir yalan þimdi doðruyu söyle bana sevdiðini kýskanmak bana kimden armaðan
dokunma bir daha bana hatta ona buna hatta kendine bile birtek bunu öðretemedin yüreðime seni kendimden bile kýskanýyorum iþte..
Sosyal Medyada Paylaşın:
lizakan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.