HÜZÜNLÜ KALEM

Sabrý kuþandým,
Acýlarýmý sevgime gömdüm;
Teselliyi sende buldum.
Kürek çektim sevdalara!
Kin ve nefreti, aþk oduyla yaktým,
Küllerini savurdum semaya.
Dert dalgalarýnýn üzerinde semah yaptým;
Yine sarýldým sana.
Derdimi anlat hüzünlü kalem!

Kamil bir eda takýn.
Kaðýda dökülen kelimelerin duvaðý ol!
Þükür pýnarýndan feyz al
Hüzünlü kalem!

Nefsin atýna binme,
Zan besleyip kul hakkýna girme!
Karýncalanmýþ avuçlarýmda
Dua ol, af dile…
Rabbin katýnda rahmet ara,
Günahkar bedenimi arýt hüzünlü kalem!

Yunus ol gönüllerde,
Yýkma sýrça sarayý;
Zira gönüller Hac makamý!
Ýsmail gibi tevekkel ol
Býçak altýnda!
Eyüp gibi sabýrlý ol
Allah katýnda!
Rasullahýn huzurunda þefaate
Yüzün olsun hüzünlü kalem!

Aklýmýn dili, elimin kýlýcý ol.
Adalet makamýn, vicdaným;
Ömer yürekli kararlar yaz
Hüzünlü kalem!

Bülbül güle muhtaç, kaðýt sana…
Iþýk ol, bilgi saç insana!
Cahil gönüllere ilham ol
Hüzünlü kalem!

Resul yetim, fikirler öksüz;
Benliðini yitirenler kalýr öksüz!
Yüksek tepeler fýrtýnalý olur,
Doðruyu yazdýðýn için üþüme
Hüzünlü kalem!

Yalnýzým diye üzülme,
Fikirlerim yoldaþýn.
Bir dakikalýk tefekkür et,
Allah senin yoldaþýn,
Kelimeler olsun gözyaþýn!
Aðlamaya devam et,
Hüzünlü kalem.

FEYYAZ ALBAYRAK



Sosyal Medyada Paylaşın: