BU ŞEHİR HER MEVSİM AĞLAYACAK
Haberi yok kimsenin...
Üzerime yaðan yaðmurlardan.
Hüzün bu gün daha sert esiyor,
Yüreðimi yarýp geçiyor.
Uzayýp giden yollara yeniliyorum,
Bir þeyler kopuyor gönül daðýmdan.
Kaç mutluluk çalabildim,
Bu zalim dünyadan?
Kaç bardak su kaçýrabildim,.
Ömür denilen çaðlayandan?
Ben mi üþüyorum, ýsýtan güneþim mi yitik,
Yollar mutluluk kýrýntýlarýmý süpürüp gitti.
Ne kaldý þimdi geriye?
Dinmeyecek yaðmur, yitik bir güneþ,
Ve özlemle beklenen bir eþ.
Bir sarkýt var þimdi yataðýmýn baþucunda,
Her gece akýttýðý damlalarla beni uyutmayacak.
Bu þehirde güneþ açmaz artýk,
Kara bulutlar her dem yaðacak.
Sabah olduðunu sandýðým anda,
Daðlarý simsiyah sisler saracak.
Sen yoksun ya artýk,
Bu þehir her mevsim aðlayacak.
Zehra Atasoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.