Bir akþam üzeri idi, Güneþ yüzünün yarýsýný gösteriyordu, Týpký senin gibi.
“Konuþmalýyýz dedin. Sahilde buluþalým” Suçlu bir çocuk gibi yaklaþtýn. Tek bir kelime söyledin. “Elveda” Ya da baþka þeylerde söylemiþ olabilirsin. Ama ben duymuyordum. Duyduðum tek söz oldu. “Elveda”
Sonra arkaný dönüp uzaklaþtýn. “Gitme” dedim ardýndan. Kendimin bile zor duyacaðý sesle, “Gitme”
Orada öylece durup, Yokluðuna baktým bir süre, Yitirmiþtim seni, Yoktun artýk, Yoktun.
Herþey, herkes susmuþtu. Deniz bile kýmýldamýyordu. Benimle birlikte oda donup kalmýþtý. Boþluða yuvarlanan, bir taþ gibiydim. Düþüncelerimi, hislerimi, duygularýmý, Her þeyimi yitirmiþtim seninle birlikte.
Kafamý kaldýrdým, Gökyüzünde yükselen aya baktým. Zaman kavramýný unutmuþtum. Acaba saat kaçtý? Kolumu kaldýrýp, saate bile bakamýyordum. Ne zamandýr burada, Böylece oturuyordum?
“Yok mu, dedim kendi kendime Yok mu artýk, Dönmeyecek mi, Gitti mi, Gittin mi?”
Gitmiþtin. Sonsuz bir yalnýzlýk hissettim, O an iliklerime kadar iþleyen, Sonsuz ve ……………acýmasýz.
Zehra Atasoy Sosyal Medyada Paylaşın:
zehra atasoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.