Parkta bir kadýn oturuyor Dünyanýn tüm yükü omuzlarýnda Geldiðinde hava aydýnlýktý Þimdi kapkaranlýk Onun yaþanmýþlýðý gibi Gözünü fýskýyedeki suya dikmiþ Düþünüyor gece gibi derin derin Hiç konuþmadan Sadece bakýyor Hayatý mý geçiyor gözlerinden Umutlarý mý Bilinmez Onca kalabalýkta yalnýz kadýn O kadar yükün altýnda Düþüyor omuzlarý Önünden insanlar geçiyor Çocuklar koþturuyor O tepkisiz Fýskýyedeki suya bakýyor Hiç kýpýrdamadan Saðýr mý dilsiz mi Belliki hayat yorgunu Ayaða kalkamýyor Nazlýgelin 12/ Nisan / 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazlıgelin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.