bugün yine bu þehrin gecesi kör
havasý aðýr
kulaðý saðýr
ta sokaðýn sonundaki evin ýþýðý
içimde ki kandil gibi söndü
yamalý kalbimin dikiþleri sýzlýyor
ah! durdu zaman
ah! karanlýk zifir
çok yorgunum anne
yarýnlardaki acýlarý hisseder gibiyim
bu yerler sanki bana son durak
içim burkuluyor
senin karabasanlarýmda öðrettiðin
iyi dilekler gelmiyor dilimin ucuna
gecenin sessizliðini
bozmak isteyen hedefsiz bir mermiyim
bir fiske dokunuþla
kurtulmak istiyorum
ah! karavanaya atýlsam bile
yýldýzlarýn ýþýðýnda
rüzgara kafa tutmak istiyorum
ne vardý yani
o kil topraklý derelerde
bir sarý gelincik de deremez miydim ben
reva mý kelebek ömrüme bunca eziyet
kader deyip yumruklarken döþümü
deðersiz bir para gibi
atýlýp kaldým bir yerlerde
ah! gece kurþun gibi aðýr
ah! gece kör kulaðý saðýr
çok yorgunum anne
durdu zaman
duyulmuyor kalbimin sesi
yýllarca çýðlýk çýðlýða
baðýrdým dipsiz kuyularda
yýrtýldý boðazým
duyulmadý feryadým
ah! þimdi
artýk susmak zamaný
turnalar geçiyor
ayýn siluetinin önünden
tutunup kanatlarýna
sana gelmek istiyorum artýk
ah! buralarda çok yorgunum anne
Faruk KÜÇÜKTAÞ 11.04.2012 (C)