-Bildin mi direniþ içeriliðini? -Sanamazam! -Anladýn mý özellikleri mi? -Varamazam! -Düþündün mü çabalar sonucunu? -Anamazam! -Anamazsan ki;
özünü erdemsiz, özgesini erdemli bilir. Sen! Özünü deðersiz, karþýndakini deðerli deyir. Sen! Özünü bacarýksýz, baþkasýný bacarýklý söyleyir. Sen!
Böyle davranýþlara aþaðýlýk, esgiklik, kölelik demiþdir düþünürler. Çünkü içindeki ben özgeleþmiþtir, ben için. Deyim bilesen ki, her bir yalýnkýk özgürdür yaþamakla, düþünmek için. Sýra bene çattýkda da, özgürlüyümü kimseye veremem. Bütün varlýðýmý veribde aldým özgürlüyümü. Özgürlüyün deðeri, yaþam bahasýnadýr. Gönül sevgisiyle ödedim deðerini. Her zaman çalýþmýþam ki, olduðum gibi yaþayým. Yaþatýðým gibi de örnek olum. Böyle paylaþýmda diyeceðim bu.
Beni sevsende-sevmesende, ben sevir beni, seni, sizi! Beni arasanda-aramasanda, ben arayýr beni, seni, bizi! Beni anlasanda-anlamasanda, ben anlayýr bizi, sizi, onlarý! Bilirsiz mi neden? Ben doðdu yaþam için özgürce. Yaþam olmasaydý özgür haaa, bende doðulmaz idim. Yaþam varsa, demek bende, sende, bizde varýk. Son sözüm bu.
Ben varsa, bunlarn bütünlüyüde olacaktýr! Bende, ben benliði olmadýkda, büsbütün kazancýnla zamanýn, boþuna gedecektir. Bileðim inançda, güvençde, direniþde, kimlikle benliðin gerçek aparýcýdýr ben. Ben zamanýn susmaz dilidir. Zamanla birleþtiðinden; öd üzü! ötek düzü! yarýnlar özü! gözlerinle paylaþar yarýmöz gibi!
Sen helede bilmirsen ki, Sen beni, yarýmöz diþiliðindedir. Aradýðýn ses, ona erdiðindedir. Bugüne gibi aþk sevdasýna alýnmadýðýndan! Benliðini piþirmek için alevlemediðinden! Aþkýn dað kazanýna salýnmadýðýndan! bulamýrsan sesini, dedi nenekurd.
Her bir sözü kurþun. Deþdi könlümü deþim-deþim. Bildim ki, benliðimi aþaðýlýk duyðusu sarmýþtýr, neden. Andým ki, özgürlüyün ben olduðunu duyamadýðýmdý, neden. Kandým ki, birey görüþlülüðü benimsemediðimdi, neden. Sandým ki, benliðimden benimi dilemediðimdi, neden. Bu nedenlede ses kanadla uçurmuþ deme. Bende səggi boyu, yalýn ayaklanýram. Yalýn. Birden ayýrdý düþlerimden varlýðýna sarýlmýþlýðým. Aðyeriþli yeriyir, karanlýkdan kurtarmýþlýðým. Kýrmýzý çalýr saralmýþlýðým. Kip kiprikleri kopuz çaldý. Çaldýkda, elma aðacýda çiçeklendi. Kuþlar türkü koþtu. Koþtu da, göylere kadar ses. Çýmdak da balýk oynadý. Oynadý da, kýlmanlarla yumuþukçular. Dil açýbda;
yarpakdan içeri, ince bir kýl kadar, ben deðil mi. Sen?
Bakarken, bakýþsýz gözlerinlede, görünmez özlerinlede. Özünlede, Sen gönülden Sen, ben deðil mi. Sen?
Kara toprak gibi durðun, soluksuz böyak gibi yorðun, min den ekibte, bir den göyertemir. Sen!
Buden soracaðýma yanýtlar bay bayým. Adýn? -Aydýn! -Sen aydýnsan. Bilirsen mi aydýn nedir? -Nenekorkud dedi ki; Eðer bir aydýnýn sözü, toplumu etgilendirmirse, aydýn deðildir! Eðer bir aydýn inancýný, idyalojusunu, ulusal biçimde kökleyemirse, aydýn deðildir! Eðer bir aydýn bilerekten ya da bilmeyerekten ulusu çaþýtýrsa, aydýn deðildir! Eðer bir aydýn ulusun öteðini bilmirse, bugünün durumunu duyamýrsa, yarýnlar için paylaþamýrsa, aydýn deðildir! Eðer bir aydýn ulusun ulusal çýkarlarýna deðer vermirse, aydýn deðildir! Eðer bir aydýn özelliyini itiribdirse, yabancýlar görüþüyle oturub-dursa, aydýn deðil. Belki bir ulusun gerçek kenimidir!
-Nenekurd düzünü demiþ. Onda de görüm iman nedir? -Nenekurd Gedikdaðýnda dedi ki; Görevi masasýnda oturana gibi, çomakdýr iman! Ulusun varlýðýna yiye durana gibi, duyðu sömürgesidir iman! Yoksulluðun taþýný atana gibi, amacýdýr iman! Özünü bahadýr gösterene gibi, son öngerdir iman! Öyleki masada oturdu! Öyleki zenginleþti! Öyleki beyinleri köle kýldý! Öyleki amacýna vardý! Öyleki bahadýr oldu! Kanýb, kandýrmayý! Çaþýb, çaþdýrmayý! Alçadýb, alçatmayý! Satýlýb, sattýrmayý! En gereken iþlerinden sanar. Çünkü öz pisliyini gizletirken, toplumu kirletmeyi ilk, son görevisi bilir. Ýki üzlüler. Ýki üzlülükle inandýðý imaný da, gurkanda kuylar yalkýz. Öz baþýný baþdaþý ederek, öz meyitine özü aðlar imandan, danýþan imansýzlar!
-Nenekorkud da gerçeði söylemiþ bayým. Ancak birey görüþle, özgür yaþam boyu; Gibi imaný çomak kýlmakta! Gibi imansýzlýðý topançalaþtýrmakta! Gibi benliksiz yaþamakta! Gibi kimliksiz, sorumsuz paylaþmakta! sergiler özünü. Önemlilik budur ki, olumsuzluktan uzaklaþasan. Yüce benliyinle özünü ayakta saklayasan. Birey görüþü olmayan herkes, aðzýndan çýkacak sözün anlamýný bilmir. Ýman, iman deyib baðýranlar, gibi kandýrýr? -Benim görüþümce özünden baþka, kimseyi saptýramýr onlar! -Onlarla üzleþirken; Ýþte sarsýlmamak! Ýþte devingençilik! Ýþte kýrýlmamak!
Ýþte ulusal birlikle kýrýma karþý inat. Ýþte biz. Demek biz türkük. Böyle deðil mi Aydýn! -Nenekorkud özüne Oðuz deyir, haa! -Düzdü. Oðuzdan türke döndük. Çünkü ben içinde ben varsa, amacla yola çýkacaktýr ben. Bütövçülük yolunu, bütövçu türk-men gider. Sen bütövlüyünle, beni kaytardýn bana. Biz bir ben gibide;
Ben, bende bitirmiþliðin ahtartýdadýr ben, ancak tapamýr tört ara, bir, artýdadýr ben.
Her döngeyi gezdim diye aldým sorak, ancak, zencirle kiltlendiði için dartýdadýr ben.
Özden öze doðru uçarak, öz yeni özle, tin üstü var olmuþlara hu, vartýdadýr ben.
Zencir nedi, tustak nedi, özgür öz içinde, vardým yara, sandým onuta yartýdadýr ben.
Yardým yarý, vardým daha yükseklere, gördüm, aþkýmla yetiþmiþ öz ile nartýdadýr ben.
Amacla derinten anarak, Ərðəvan aþkýn, sevgim ona can verdide, can sartýdýdýr ben.
He, Aydýn. Ben kimem sorusu her zaman düþündürür beni. Her bir yanýtta da, yenede yeni bir ben özünü gösterir. Ýlginç burasýndadýr ki; her bir yeni bulduðum bende de, bir yeni ben, ara beni deyir. Ben ararken beni, zaman bende, bende zamanda birleþir. Ýlginçdir, bende zaman, zamanda ben nedir? Bununla yaþanacak akdarýþ sona varýr mý? Belkide bir çoðunu ilgilendirmir böyle bir konu. Düþünmüþler, düþünürler, düþüncekler için BEN bir amaç oldukta neyi itirir? Neyi kazanýr ben? -Ýtirmiþliðini diyemem. Ancak kazancý aþk…ardý var
M. Erðevan 18/03/2012 Sosyal Medyada Paylaşın:
M.ƏRĞƏVAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.