*Sen miydin kapýmý çalan? kýrmýzý bir gül gibi ilkbaharadan kalan aþk olsan, sevdam olsan inanmam vallahi, hepsi yalan..
Her acý bendedir, her dert benim aðlayan yapraklarý topladým, kokusundan sevdim seni.
Ey... ömrümü kýsaltan aynalar yine bir aþkla, yok olurcasýna yak beni sonra uyandýr beni, kanasada yaralarým yalan söyleyemem yýllar geçsede, unutamam seni.
Alnýmdaki her çizgi, acýtýr üþütür beni yok, sadece benim karanlýklarda yürüyen aþkýn gücünü gördüm, ateþ ne ki her ayrýlýk bir sevinç, ya da bir keder duygularýmýz durduðumuz yerde çýkmýyor karþýmýza yüreðim sýzlýyor, neden? kime ne.
Nuri Dðdelen Özdere-Ýzmir 11/4/2012 Saat.15.15
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.