Mesela

Mesela, diyorum ki...
Bir yerlerden düþüyorsun tepetaklak ,
Belki merdivenlerden düþmüþ,
Belki bir kurþun yemiþsindir.
Ya da, hain bir býçak yýrtmýþtýr sýrtýný,
Ta ciðerine kadar buz gibi kesmiþtir...

Ne bileyim iþte, bir biçimde ölüm kokar ya ortalýk...

Ýþte sen,
Dünyaya geldiðin gibi yalnýz, öyle yapayalnýz gidiyorsun.
Ne anan kalmýþ ne de baban,
Bacý kardeþ hepsini de bir kalem geç,
Þimdi her þeyi zamansýz ve hesapsýz,
Sessizce ardýnda býrakýp gidiyorsun.

Ve...
Gayri ihtiyari kapanýyor gözlerin.
Göz kapaklarýnda bir milyon kilo aðýrlýk...

Mesela...
Gözlerin kapanýrken, sahi sen kimi düþündün ?
Ya da kimi düþünürsün mesela...?


Mesela dedik...
Yüreðin yeter mi?
Azrail tepende aman dilemek yerine,
Sende beni düþünür müsün sýrat köprüsünde?
Unutup kendini, beni sensiz býraktýðýna,
Aðlayabilir misin, mesela... ?

Mesela...
sende severmisin, gül-tende bir bene ölmek için,
leyla’yý kýskandýran bir sevda ile...?




Celal Þahbaz (yorgunkalem)

Sosyal Medyada Paylaşın: