SEN YOKTUN

bu gün yine her þey
SEN’sizliðimi kakýyordu baþýma;
sularýn koynunda oynaþýyordu yakamoz’lar,
cilveli, iþveli raks ediyorlardý,
dalgalar asýrlarýn arzusuyla koþuyorlardý sanki kýyýya
kocaman ve özlemle açarak kollarýný
kucaklýyorlardý sahili doyasýya,
can çekiþiyordu aralarýnda firak,
hazzýn doruðundaydý sahil; dalgalarýn kucaðýnda,
ben sâfi SEN’dim bir CÂN gibi,
SEN’se yoktun yanýmda!...

ay en doyumsuz saklambaç’ýný oynuyordu bulutlarla;
yarine cilve yapan can gibi
kaçarak onlardan, yine onlara saklanýyordu,
sarýp sarmalýyordu bulutlarda,
vuslatýn tadýný çýkarýyordu.
benim’se alev alev firak yanýyordu caným da,
ben sâfi SEN’dim bir CÂN gibi,
SEN’se yoktun yanýmda!...

yýldýzlar el ediyorlardý birbirlerine,
göz kýrpýyorlardý uzaktan uzaða,
fütursuzca kanýný kaynatýyorlardý birbirlerinin,
SEN’de adeta bir cemreydin kanýmda,
ben sâfi SEN’dim bir CÂN gibi,
SEN’se yoktun yanýmda!...

akþam erguvan köþkünden hovarda bir arzuyla
yanaklarý al al, el ediyordu geceye,
cemre düþmüþtü cemre
üç harflik bir hece’ye!...
bir türkü tutturmuþlardý kuþlar; coþkuyla
sessizliðin kulak zarýný delercesine,
coþkulu bir melodiydi hayat;
aþk makamý’nda.
ben sâfi SEN’dim bir CÂN gibi
SEN’se yoktun yanýmda!...

bir yaðmur saltanatý vardý; doyumsuz;
dallara, çiçeklere,daðlara ve yollara
þebnemcesine buse’ler konduruyordu
minik damlalar
arzu dolu dudaklarýyla.
benim’se dudaklarým fay kýrýðý gibi çatlamýþtý
aþk yalýmýnda,
ben sâfi SEN’dim bir CÂN gibi
SEN’se yoktun yanýmda!...

rüzgar hercai bir ýslýk tutturmuþtu;
fütursuzdu,
raks ediyordu kendinden geçmiþçesine;
sanki sarhoþtu,
kainat baþ döndürücü bir aþk yaþýyordu.
benim’se; yüreðim SEN’inle dopdolu,
tüm hücrelerim adý’ný anarken çýðlýk çýðlýða,
kollarým bomboþ’tu!.
bir hasret türküsü vardý dudaklarýmda,
ben sâfi SEN’dim damar’la kan gibi,
SEN’se yoktun yanýmda!…


Sosyal Medyada Paylaşın: