Saymadým kaç adým, þu þehrimin kaldýrýmlarý, Tek bildiðim aðrýr dizlerim, ve gönül yorgun, Ezberledim tek, tek geçtiðim o kirli yollarý, Yalnýzlýk yol keserken, þehrin kaldýrýmlarýnda.
Þarkýlarýn en hüzünlüsü söylenirdir, buralarda, Giderdim, dinlemek için bir parka, arada sýrada, Bir þiþe bira pahalýdýr, buralardaki parklarda, Bana onlar deðil, düþ gerek sen gerek dinlerken.
Ýþte yine çarþýdayým kalabalýk ! sakin yer bulmalý, Üzerimde manolye aðaçlarý, karabiberleri olmalý, Oradaki sessizliðe varýp içine yavaþça sokulmalý, Þarkýlarda huzur bulsun diye, þu yoksul gönlüm.
Çýktým kalabalýktan, ýssýz bir yer buldum sahilde, Uçsuz bucaksýz, mavi bir denizi vardý karþýmda, Asude bir meltem güzelliðin gelin olduðu o yerde, Dinlendim gün görememiþ bir yaþlý çýnarýn altýnda.
Çevrede, baygýn kokusuyla boy veren zakkumlar, Saçlarýmý yalayan, yosunlar kokan meltemi vardý, Üstümdeydi, yapraðýndan ýþýk sýzdýrmayan aðaçlar, Orada yorgun yüreðimi rahatlatan, sükuneti vardý.
Bir acý kahve söyledim, dedim olsun telveli sade, Karþýmdaydý tek tük, insan geçen sahildeki cadde, Bu defa ben deðil, yoldan geçenlerin akýllarý bende, Ben kurdum hayalleri,geçeler kim bu diye baktýlar.
Yalnýzdým orada, yalnýzlýk tüm duygularý esir aldý, Ýçimde fýrtýnalarý koptu, alabora olmama az kaldý, Direndim, geçmiþi düþünürken gözlerim kapandý, Uyumuþum ! orada hayaller bitmeden, yarým kaldý.
Ben yorgun, huzur dopdolu o sükunetin içerisinde, Rahatlamýþken, birden biri geçiverdi karþý ki yoldan, Düþüm sandým koþtum, bekledim yolun ilerisinde, Baktým gözlerine “ utandým ” çekil dedi o yolumdan.
a.yüksel þanlýer
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.