ört üstüme karanlýklarý, soðuuuuk!!! sýðýndýðým tüm aydýnlýklar. yüzüne iyilik maskesi takmýþ kötü adamlar, yakar vicdanýmýn baþkentini...
bu þehrin sokaklarýný küfür ýslatýr, ara sokaklarda kendini satan kadýnlar, içkilerini yudumlarken aðýrdan. iyi niyetlerime tecavüzler edilir çoktan...
rüyalarýmýn sür manþetlerini süslerken insanlýk, gerçeklerim asparagasa sürükler, düþünüþlerimi. yüzü boyalý insanlarýn kara kalpleri, olaylar yaratýr kulak arkalarýnda... göz boyamalarý baþlar en mükemmelinden.
ar tek armutta kalmýþ koca dünyada, bencil insanlarýn benliklerini duyuramaz olmuþ namussuzluklar. beylik laflar kitap aralarýnda kalmýþ, kurutulmuþ insanlýk, mazisini yaþayan bir kaç yaþlý bunak anlatýrken insanlýðý, hurafe diye damýtmýþ sözlerinden; adamlýk taslayan adamlarýn.
neyse örtüm üstüme karanlýklarý, görmezlikten geliyorum, deve kuþu misali... yerini deðiþtirmiþ göz kafesleri, elmacýk kemikleri çýkmýþ yüzünden... ar damarý týkanmýþ insanlarýn. tedavisini yapamaz þiirlerim, utanýr ölür þimdiden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinan ispenoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.