Önce Ay tutulmuþtu
bir gece
sarkarken denize
birdenbire...
saklarken þavkýný yüreðimden
iþte o gece vuruldum ben
tutulurken sana, aþký bilmediðimden
yarasýný sevdim sendelerken sensiz
güneþ çok uzaktý bilirdim hayallerimi sýcak tutmaya
yinede uzatýrdým sana doðru ellerimi
bahar kokardý kapalý pencerendeki perdelerin
sen kelebek olurdun, konardýn üç yapraklý yoncaya
ayaklarýnda umut kanatlarýnda sevda
dokunamazdým korkardým incinir diye kanatlarýn
oysa uçmaný izlemek düþlerinde gezinmekti
bu denli severken deli gibi özlemek
yaralardý beni hep
paslý bir çiviydi þimdi yüreðimdeki hatýran
saplandýkça saplanan kanamadan süzülen
çið tanesiydi kipriklerimde biriken
yitik bir zamandan kalan
bir aþk masalý dilimde saklanýrdý her zaman
avunurdum
melodileri þýrýngamla çeker, geçerdim kendimden
vazgeçmeden senden
sonrasýnda senli nefeslerimi baharlara býrakýrdým
kanatlarýna dokunur diye en güzel sözlerle...
þimdi kapým çalacak sen gelecektin
begonyam bahardan çok geliþine açacaktý
iþte o an verecektim sana
her gece yýldýzlardan çaldýðým dilekleri,
aydan sakladýðým þavklarý
ve aþka dair ne varsa...
serecektim sana yüzgörümlüðü
"hoþ geldin" diyecektim
kuruyan dudaklarýma yaðmur dolu ýslaklýðýn bulaþacaktý
saçlarýndaki leylaklarý koklayacaktým
nisanda bahar gelecekti sen geldiðinde
ve sen gelmeden bahar gelmeyecekti hazandaki yüreðime...
dön demeye dilim varmasada,
bu yürek senli baharlarda yediveren oldu her zaman
sen de bilirsin bahar kadar seni seviþimi
þimdi sadece kar düþen bir nisan var aðaçlarda
kar dolu dallar
bil ki
sen geldiðinde eriyecek
açacak evrendeki tüm çiçek......
"DÖN DEMEYE DÝL VARMASADA, GÖNÜL ÇAÐIRIR, KENDÝ SUSKUNLUÐUNDA SUSKUN BAHARLARDAKÝ AÞK ÇÝÇEKLERÝNE SESLENÝR AÇSIN DÝYE KAPALI PENCERELERÝ..."