KIR/AĞI

yüreðimin rönasansýndaydým aþký anlatmaya
severken seni sokaklarda
lambalarý kýskanýrdý
satýcýsý olmadýðým seranatlarýmda
her söz sen olurdu
daðýlýrdýn kulaklarýna kaldýrýmlardaki yalýnayaklý insanlara
þapkasý olanlar ýslanamazdýki bizim gibi

iki kiþlik bir resimdik kocalarý kaçmýþ þehirde
tek þahidimizdi imitasyon olmayan sözlerimiz
kýþýn ortasýnda
kipriklere düþen sarkýklarý eritirdik
buðusundaki camlara çizilen bir aþktýk ikimiz
kýrmýzýydý hep aþktan yana içtiðimiz
ama gül kadar dokunmadýðýmýz

kýraðý çalmýþ bir gündü,
yusufcuðun kanadýna da takýldý titrek bir söz
"özledim" dedi geçerken
bir ben duydum seni
birde sokaktaki çocuklarýn gülüþleri
gitmesin diye kulaklarýndan söylediklerin
minicik elleriyle kapadýlar
top oynamayý býraktýlar
barýþý sevdiler tanrýlardan duyduklarý kulaklarýnýn içinde
gelmesini istemediði savaþýn sesleri için kapadýlar
kulaklarýndaki ve gözlerindeki kapýlarý
içlerinden söylediler hep
"barýþý özledim türkülerini"


"ÝÞTE O AN ÖÐRENDÝM
SENÝNLE BÝRLÝKTE BARIÞI VE ÇOCUKLARI SENÝN KADAR ÖZLEYÝP SEVMEYÝ..."
Sosyal Medyada Paylaşın: