Elest Bezminden beri Anne

Annen kendi zehrini içre atýp
seni dünyaya nasýl getirdi bilmiyorsan çocuk
ben nasýl anlatayým dokuz yaþlý Annen’i!



ayaz yemiþ göðsünde kanat kurup ninniyle
uykulurý delen sancý yutmuþ buz tutmuþ içre
söz üzre harmanlanýp genç kýzlýðýn kara büyüsü
bir bulutu baðlamýþ ak baþýna



o acýyý bir yerden anýmsamýyorsun
bir hilâlsin henüz karadan soyut çocuk
sana nasýl anlatayým uðultulu Annen’i’



yaþamadý tekmil tutuldu biteviye aþkla
þah damarý ölümü gererken ölüm tuttu tutacak
tohumu büyürken önü sen sonu dehliz
dünya niðmetlerinden kaçýp söz ülkesine
hicretin geri dönüþü olmayacak dolunay doðdu çocuk
Annen’i bir uyku tuttu; tuttu býrakmayacak



þimdi seni kim doðurur a çocuk
çaðrýlara kim cevap verir
kendi dirimlerinde kim bölüþür seni
durma; haramice kaçýlýr artýk rahimden
zehir yutturur çocuk dâra çeker müþrik yüreði
kuþkuyla sokulursun dünyaya dilinin altýnda bir mühür
susarak azalýr gizlice devþirilirsin bir jilet gölgesinde
gerçeðini çoðaltan Annen’i
kafiyesi çocuk olan þiirlerde okursun

hoþçakal çocuk bende gidiyorum
esirgiyorum parmaklarýmý gergef kelimelerden

Sosyal Medyada Paylaşın: