DÜNYÂ
Bilinmedik bir mecra ki, boydan, boya karanlýk.
Gelen aðlar, geçen aðlar, göz yaþlarý sel imiþ.
Her an cefa, her an çile, kimmiþ, kime yârenlik.
Bir dokunsan, bin âh gelir, âh’ý feryat bol imiþ.
Kim demiþ ki; seyre deðer, gelin görün seyranlýk.
Gördüðün, göreceðinden, umut, hayal kül imiþ.
Kayda deðer hiçbir þey yok, eni, sonu vîrânlýk.
Baykuþ’a yer bulunamaz, kuþ konmaz bir dal imiþ.
Ya yanýlýr, ya donulur,yok imiþ bir serinlik.
Gül bulunmaz þakýyacak, Þeydâ bülbül lâl imiþ.
Güzelmidir, çirkinmidir, bilinmez bir görümlük.
Ýçi yakar, dýþý yakar, geçmez akçe pul imiþ.
Memnun olan varmýdýr ki? bu günlük ve yarýnlýk.
Günden güne aðýrlaþan, sýrtýnda bir çul imiþ.
Yüksekler karlý, boranlý, kalan çukur derinlik.
Pýlý, pýrtýnýn kaldýðý, son geçilen yol imiþ.
Yaralar azgýn, umutsuz, sargý yok bir sarýmlýk.
Gider iken bineceðin, son binit bir sal imiþ.
Kadâni kalýnamaz imiþ, burda bir gül derimlik.
gidenin hiç dönmediði, nahoþ bir mahâl imiþ..
Ozan KADÂNÝ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.