EY ÖLÜM! NE GÜZELSİN!
Kýrýk dökük hayatlarýn ardýndan,
Kurþunlanan umut kýrýntýlarýný,
Bahar dalý coþkusuyla
Yüreðime hapsediyorum…
Sen misin bende firarda olan,
Yoksa yüreðimin buza kesen sesi mi?
Korkularýn çöreklendiði sevdamda,
Sana geliyorum her gün ayýrýmýnda.
Caným kanýyor, yüreðim titriyor,
Verilen son nefes gibi…
Kýyýsý yaþanan bir ömürden,
Bize kalan ahlar vahlar!
Dostluklarýn ve sevdalarýn bam teli suskun,
Masada býrakýlan ucu kýrýk kalemler…
Boþa harcanmýþ yürekler…
Aðýz dolusu yýðýlan sözcükler,
Pazar bulamýyor, yürekler donmuþ…
Acýmýyor ruhum artýk,
Süresiz kanýyor ýlýk ýlýk.
Yönümü çevireceðim bir güneþim yok.
Rüzgarýn merhametli kucaðýnda,
Savruluþlarýmýn mekaný yok.
Kayýplarým hep kendi yüreðimde,
Taziyelerim hep kendime…
Ne hesap soracak bir yürek,
Ne sýðýnýlacak bir liman var.
Yalnýz deðilim artýk.
En iyi dostum, sýrdaþým,
Kendimle birlikteyim.
Kaprisim, hüznüm, sitemim…
Kucaklaþýyorum kendimle…
Vurgunlar yemiþ yüreðimin sesi,
Hiç kurumayan gözyaþý pýnarým,
Hüzün deryasýnda soluksuz kalan dilim,
Korkak ruhlara firar etmiþ kalbim,
Yüreðine karalar sürülmüþ,
Utancýn girdabinda…
Sevdalarý sele, ömrümüzü ele verdik.
Mutluluk adýna ne varsa,
Cömertçe döktük yabansý eteklere…
Býraktým dilenciliði,
Susturdum sevgi dilenen sesimi,
Ve parçaladým gereksiz seven yüreðimi.
Kendimi kendime emanet ettim.
Güvenli sandýðým kucaklarda,
Dikenler derdim, deðdikçe yakan, kanatan…
Karþýlýk görmemiþ yürek þahlanýþlarýmýn
Sesi duyulmaz.
Hep aymazlarda, hep kayýplarda, hep zararlarda…
Sürgün sevdalarýn yýkýntýlarýnda,
Yalan olacak bir ömür,
Sayýlý günlerle sonsuz buluþmanýn hayali,
Bir ana kucaðý gibi sarmalar ruhumu.
Aklýný sevdalar uðruna heder eden zavallý ben.
En yakýn, en munis, en dost.
Tek ve son durak,
Gel gitlerin olmadýðý,
Bana vefalý,
Kimseyle paylaþmayacaðým yer…
Ne güzel gülüyorsun ey ölüm…
Ve ne geniþsin,
Ey sonsuz ikametgahým…
remzihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye DEMİR ÇİÇEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.