ONLAR

onlar ayaklarý yalýn
lime lime urbalarý
ve uçsuz bucaksýz yollarý

“nedendir bunca zulüm
nedendir bunca iþkence
he gülüm
he gülüm nedendir
gece ve gündüz
yer ve gök arasýnda
böylesine pervasýz
böylesine umarsýz
böylesine acýmasýzca dolaþan
ölüm…”

diyemeden aþanlardý.

ve alnýnýn çatýsýna
iki kurþun deðdiðinde
siliniverecek sanýlan
bilmem hangi nâmus belâsýnýn
kanla çeliðe kesmiþ
en kör düþüncelerinin
en aþýlmaz dört duvarlarý arsýnda
binlerce yýl kendi kýsýr döngüleriyle
bilmem daha kaç bin yýl sürecek
dünyanýn en iðrenç mahpusluðuna
gözlerini yumup koþanlardý…

onlar
ikiyüzlülüklerin karanlýk dehlizlerinde
en kahpe pusular gibi/
suskun tetiklerin fýrtýnasýndan
en kahredici ölüm sarhoþluðuna
tutunanlardý…

onlar
kör karanlýklar içinde göz kýrpmadan
yýldýzlardan habersiz
aydýnlýklardan habersiz
ve göz alabildiðine bu evrenin
kayýtsýz ve þartsýz en yüce efendisinin
kendi ayaklarý dibine serdiði
o tadýmsýz nimetlerin
ve doyumsuz güzelliklerin
ve ebemkuþaðý rengine bürünmüþ
dünya cennetlerinin
ayýrdýnda olmayanlardý…

onlar
hayali bir dünyanýn
hayali çiçeklerinden
ballar devþirip
hayali bahçelerin
en ballý meyveleriyle
doyanlardý…

onlar
gün yorgunu
susuz toprak
ve güneþ bir topak
kor
ken baþlarýnda
ölümün çýðlýklarýna inat
acýnýn kavrayýp boðuþuna inat
kilitli yüreklere inat
ve hatta inada inat
hâlâ varým diyen
çöl vurgunu
yel vurgunu
en kötüsü yalnýzlýk vurgunu
çiçeksiz kuru bir kaktüs gibi
dünyanýn en korkunç gerçeðini
suskun çýðlýklarýyla
binlerce yýl
haykýranlardý…

onlar

“yaþamak ölüm gibidir
ölüm gibi yaþamak
yaþamýn kendisidir”

ya ölümü yaþamak gülüm
he gülüm
karanlýk
sessiz ve ürkünç
ya ölümü yaþamak gülüm?

onlar
on binlerce yýlýn
pörsüyen memelerinden
en aydýnlýk düþlere
kan
ter
emek
ve
can
e m z i r e n l e r d i…

onlar
hiddetleri azgýn bir kýlýnç gibi
þimþekler oynaþýrken gözlerinde
ve yýldýrýmlar
kan kýzýlý topraða
düþtüðünde
suskunlaþýrdý birden dilleri
durgunlaþýrdý yürekleri
onlar
bir tatlý dil
bir güler yüze
can verenlerdi…
Sosyal Medyada Paylaşın: