bir koltuk göz kamaþtýran o sahte yüzünü giymiþ bir sola bir saða sallanýp duruyordu beyinler uyuþmuþ,beyinler suskun beyinler uyuyordu
en iðrenç yalanlara gebe dünyanýn en kara yüzünden bir insan toplamýþ ellerinde riyayý çöküp de boðazýna insanlýðýn adým adým yükseliyordu
insanlýðýn yasasý bu deðildi bu deðildi doðrunun özünde saklý olan susunca tahta iskemleler uyuyunca sandalyeler “büyük balýk küçük balýðý yutar “ dediler ve nasýl bir ibrettir ki bilinmez sýra kendilerine gelene dek uzaktan gözlediler
(zekeriya çavuþoðlu)
Sosyal Medyada Paylaşın:
zekeriya çavuşoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.