1-
ey aþk ! revamýdýr
ufuklara týrmanýþým!
kar olup yaðýþým sonsuzlukdan
ürperiþim çýðlýklarýn eþliðinde
senli anýlar yalýn unutuluþda
nirengi tükenmiþ hayatýmýn
ýstýrap kokulu gülleri yok
sen yoksun!
donuyorum
cânân; her gün her dakika
dudaðýný öptü mîlâdi þiirler
ateþ tepelere yansýrken zülfüne sundular
sýnýr tanýmaz bekâya yürürsen
býrakýrsan elimi gidersen -âsi gideceksin-
ruhun iki yakasýnda elin kalacak
emzirilmeyi bekleyen bir çocuk varlýðýn
toz bulutunda çölleri yýkarken annenin sütü
köpükleri týmar edilip daðýlýrken gideceksin
2-
cemreler mor bulutlara devrilirken azapla
hüzün ayaklanýr fasýl eþliðinde
rahmetine þiir yaðar çiy düþer
azat ederim ey sevgili
sen taþýnýrken esaret içinde
miracýna çýkmam gerek
doðulan bir güzellik gibisin
çok þeyin baþlangýcý
varlýðýna kapýlan sessiz saðanak
kýrgýn bu mevsim kýrýlmaða durdu
dirilmeyecek kanatlarýný çýrpýyor gidiyor
yokluðunda naz edip en edalý yanýmý
çileyle yoðurup mýsralara döktüm
gözlerinin önüne sundum ardýndan
ömür yetmedi kalp tozlandý aðaçlar bile sustu
zamanýn ortasýna dökülürken yapraklar
gözlerinden kalbine üleþtiler
hâlâ tufanla boðuþuyor yüreðim
çünkü kendimle kaldým
artýk insanlarýn en güzeliyim
neredeysen yokluðuna alýþmýþ
3-
dudaklarýmýn çatlaðýna, hücrelerine
katre katre kurulmuþsun
saðýrým güzellikten, aðýrým bu yüzden
býraktýðýn günden geceyi aralayan
hayal yansýyor gökyüzünden
asýlý kalýyor gözlerim tavanda bir noktaya
aheste dönüyor semailer en hüzzam
özlem ateþin nabzýmý zorlarken
kesilir hipokratlý yemin eþliðinde damarlarým
benim sevmelerim küllenince filizlenir
keyfini sürmeliyim sensiz bu mukaddes yangýnýn
ellerim tutuþmuþ diye býrakmamalýyým
sonra; henüz kýrýlmamýþ kalem müsvedde incinir
sükût sýðmaz içime hýrýltýlar fani olur
nadasa çekilir yüreðim çekilsin varsýn
sensizliði içgüden bu bahçe bu seyir
ve kalakalmýþlýk kurulur nacak gibi
boðuntuda ruhum
kaybettiðim umudun girdabýna
huzuruna son seferimdir
simsiyah gölgem terkediyor
sükût çaðýrýyor beni suretine b/akýyorum
izlere düþüyor diriliþe yürüyorum
aleve dökülsün hayalim küle karýþsýn varsýn
götür beni ay ýþýðý kan tutmadan
garip illerden silinsin tozum
hüzün melekleri haz geçidinde
varlýðýmla uçuþsun
gökyüzüne karýþsamda olur karýþmasamda