Dört yanın bal börek.

Ben böyle büyüdüm, aç sefil çulsuz,
Olmadý üstümde, ne mont ne mantom,
Çok zaman yattým ben, aç vede susuz,
Kara çul bir bezdi, giydiðim paltom..

Azýk yaptým ekmeðe sýcak somunu,
Memnundum yine de, ben hayatýmdan,
Demezdim ben yemem, kaldýrýn þunu,
ilk önce kalkmazdým, yerken sofradan...

Elde yok baþta yok, gezdim sokakta,
Demedim benim yok, ben de gezerken,
Soyundum don gömlek yattým yatakta,
Ýþ dedim koþturdum, her sabah erken...

Param yok pul yoktu, defter kaleme,
Her gün dut toplardým, bizim aðaçtan,
Bal dedim sattým da, koþtum anneme,
Annem de öperdi, her gün yanaktan.

Soðuktan taþ kestim, kýþýn gününde,
Demezdim üþüdüm, ben hiçbir zaman,
Dert buldum aðladým her soðuk günde,
Çok zaman ot yaktýk, ev oldu duman.

Bir yýrtýk pabuçtu, her gün giydiðim,
Dertlenmez kýzmazdým ben hiç babama,
Ne çizmem.. ne urbam.. yoktu sevdiðim,
Dert döker aðlardým, her gün ablama..

Ey.. gençlik, dertlenme, bak þu haline,
Hem baldýr hem yaðdýr, her gün yediðin,
Hiçbir þey yok denmez, gel sen kendine,
Dört yanýn bal börek yok’ mu sevdiðin.

A.Yüksel Þanlý er
30 Mart 2012
Antalya



Sosyal Medyada Paylaşın: