Kurþun hava, Kanatlarý kan revan. Çanakkale yanýyor Od, yel olmuþ kalkan. Þehit düþen canýn üstüne can, Aðlama gariban ana ölüm uðruna bu vatan. Gökyüzü þaþýrmýþ... Arþa kan yükseliyor kan. Beden ölüme kucak açmýþ koþuyor, Hürriyet cumhuriyet onur... Diþler sýkýlý, Ter, dökülmeye tam kýta hazýr, Ardýndan bile bile aðlanýlacak ölüm Bedenden destur diyerek gidiyor. Çanakkale kan, Çanakkale revan. Yaþama adanmýþ gençlik ebediyete koþuyor an ve an Çanakkale yalnýz, Çanakkale uçsuz bucaksýz bir destan. Dönmelerin olmadýðý olasýlýklarýn yapýlamadýðý ölüm oyunu Bir ölüm bu kadar mý yakýþýr bu topraða Her adým þehit Korksun sana namlusunu çevirmiþ it oðlu it. Sen masum sen cesur sen kerbalanýn çocuklarý Ayaktan sere yürek olan kalpaklý. Azrailin tereddütlü aðlamaklý var mý böyle bir an Çanakkale torunusun, hakkýdýr hakkýmýz þehitlerimin öldüðü bu vatan
Sosyal Medyada Paylaşın:
chat_in_fb Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.