Tezvire uyanlar öylece sansýn Kolaydýr kötülük yapanlar kansýn Mihneti’ye kahredenler utansýn Sabýrla sebatým dindirir beni ……………………………………… Aþýk Mihneti-Vehbi POLAT Temmuz – 1983 ............................. 1929-1993. Þenkaya’nýn sonradan bucak merkezi olan Bardýz (þimdiki adý Gaziler) köyünde doðdu. Asýl adý Vehbi Polat’týr. Ýlkokulu köyünde okuduktan sonra 1948 yýlýnda Cilavuz Köy Enstitüsünü bitirdi.
Aþýklýk geleneðini küçük yaþlarda yöresinin ve Anadolu’nun öteki usta aþýklarýný okuyarak öðrendi. Bunun yanýnda köylerine gelip giden aþýklarý da izleyerek bilgisini geliþtirdi.
1958 yýlýna dek Karayazýnýn Söylemez köyünde öðretmenlik yaptý. 1959 yýlýnda askere gitti. Dönüþünde ise önce Turhal’da sonra Tokat’a baðlý Ortaköy’de öðretmenliðe devam etti. 1974 yýlýnda emekli olduktan sonra Ankara’ya yerleþen Mihneti, aþk, doða, gurbet, hasret konularýný iþleyen þiirlerinin yanýnda toplumsal konularda da birçok þiir örneði verdi.
Aþýk Mihneti’nin þiirleri ve deðiþik yazýlarý 1965’ten itibaren yaþadýðý bölgelerdeki yerel gazetelerde yayýnlandý. Ankara’ya yerleþtikten sonra da »Vatan« ve »Yenigün« gibi bazý gazetelerde yazdý.
Þenkayalý Mihneti Ankara’da öldü ve orada topraða verildi.
Mihneti, bazýlarý çeþitli sanatçýlar tarafýndan bestelenen þiirlerinin bir bölümünü »71’in Ýniltisi« (1974), »Emekçinin Türküsü« (1979), »Atatürk’süz Olmuyor« (1982) ve »Ýnsanca« (1989) adlý kitaplarýnda ………………………………………………………………………………………………………… )(-)(-)(-)(-BUÐULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-400-)(-)(-)( …………………………………………………………………………..
O,canan’ýn aþký , Kerem misali Ateþe, közlere yandýrýr beni Kutsal mabet gibi her gün peþinde Girdap gibi çeker döndürür beni
Ezelden hastayým gül’ün al’ýna Adadým ömrümü yarin yoluna Þeyda bülbül edip gülün dalýna Öpücük misali kondurur beni
Selam verir her gün bana gülerek Kýskandýrýr bazen hem de bilerek Kendine delice aþýk ederek Sevda deryasýna bandýrýr beni
Bu güzel sevdamýz bir anda bitse Hasretin özlemin gözümde tütse Gün olur da beni terk edip gitse Sefil baykuþ gibi çöndürür beni
Yaþar mýyým senli hayal kurmasam Gözüm açýk gider yari sarmasam Öyle ki ben yari bir gün görmesem Aðustos ayýnda dondurur beni
Sevda çiçeklerim bir bir kurursa Senli duygularým dibe vurursa Gidip baþkasýna meyil verirse Ters eþeðe bile bindirir beni
Nasip etme ya Râb yüzü gülmeze Fýrsat verme ya Râb sözden almaza Lüzumsuz düþersen haldan bilmeze Zirveye çýkartýr indirir beni
Sadýk Daðdeviren Aþýk Lüzumsuz Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.