Cahiliye denen zamandan beri
Oðlan doðar dama bayrak çekilir
Bugün de bir adým deðil ileri
Kýz olunca bataklýða ekilir
Oðlan evde baþköþeye oturur
Kýz eþikte eline cað batýrýr
Hayalini dizlerinde yatýrýr
Sessiz sessiz baða incir dikilir
Minicikken baþa çorap örülür
Bir boðaza bir lokma çok görülür
On üçünde kýrk beþliðe verilir
O an bütün hayalleri yýkýlýr
Ýþin baþý ne yaptýðýn bilemez
“Odun Baba”sýna karþý gelemez
Ömrü hicran ile geçer gülemez
Yediði her lokma baþa kakýlýr
Yaþadýðý bahar taciz güz taciz
Elle taciz, dille tacýz, söz taciz
Okuduðu, bakýndýðý göz taciz
Yine de hep ona yumruk sýkýlýr
Oðul özdür mirasý hep o alýr
Babasýndan kýza nasihat kalýr
El evinde her gün periþan olur
Süründükçe etekleri sökülür
Hasmýn kaný diye emen zihniyet
Kýzý diri diri gömen zihniyet
“Töre” derler adý, dümen zihniyet
Kazýk olur yüreklere çakýlýr
Üvey evlat beller baba kurumu
Günden güne kötüleþir durumu
Bu sebepten hep eksiktir yorumu
Mahzun sazýn tellerine takýlýr.
Evde huzur, arkasýnda dayý yok
Çaydan da su, demliðinde çayý yok
Kösteklenir, eyvah demez, vay’ý yok
Kader denir, üreciði yakýlýr.
Ey babalar, aðabeyler, dayýlar
Amcasýyla tamam olur sayýlar
Akýllarý, yürekleri zayýlar
Bu baða günbegün cýva dökülür
Dün ile bugünün farký ne söyle
Ýlgisi yok bunun þehirle köyle
Hesaptan kaçmak mý, yaðma yok öyle
Kurþuni sitemle gözden akýlýr
Amel defterine soldan bakýlýr
Zülfikar Yapar Kaleli