Vursanda mührünü gönül yarama
Onurdur uðruna döktüðüm bu ter
Kalbimde sayýsýz kýrýk var ama
Geçmiþi yakmaya gel demen yeter
Ne gerek vîrane can kafesine
Ýçinde sen yoksan yansýn bu sîne
Bahtýmla barýþýp hayata yine
Neþeyle bakmaya gül demen yeter
Talihim yüz bulup gittiðin andan
Aylarý güz etti, yýllarý zindan
Batan güneþimi çýkarýp tan’dan
Yerine çakmaya kal demen yeter
Kaptýrýp kendimi aþkýn yeline
Savruldum yoluna; düþtüm eline
Baðlayýp bahtýmý zülfün teline
Sele býrakmaya sal demen yeter
Mecit Aktürk
23.03.2012 Berlin