)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-395-)(-)(-)(

*************************************************************************
Olmayýnca

Her güzele a dost güzel diyemem
Güzel neye yarar huy olmayýnca
Bundan baþka gayrisini bilemem
Güzel avlanamaz toy olmayýnca

Ne hoþ olur yarý dizde sevmesi
Cana þifa koynundaki meyvesi
Gerdan kilididir ilik düðmesi
Cana yakýn olmaz muy olmayýnca

Meraki güzelden el aman dedik
Þu güzel sevmeden çok tokat yedik
Mecnun olduk Leyla için üstelik
Düþer sahralara pay olmayýnca

********************
Aþýk Meraki
********************

1925 yýlýnda Artvin’in Tolgum (þimdiki adý Salkýmlý) köyünde doðdu. Asýl adý, Yusuf Biber’dir. Ýlkokulu Artvin’de okudu.

Küçük yaþlarda þiire ilgi duymaya ve aþýklýk geleneðini öðrenmeye baþladý. Ýlk þiirini 20 yaþlarýnda yazdý. Babasý akordeon, annesi ise akordeon ve santur çaldýðýndan müziðe yatkýn bir ailede büyüdü. Kendisi de zamanla akordeon çalmayý öðrendi.

Ýlk dönemde Yusuf, Coþkuni gibi mahlaslarý kullandý. Yaklaþýk 40 yaþlarýndayken Artvin Halk Eðitim Müdürlüðü tarafýndan çýkarýlan » Çoruh« adlý dergide gördüðü Aþýk Efkari’nin bir þiirine yazdýðý benzek þiiri Efkari’ye yolladý. Bir süre sonra Efkari’den gelen mektupta önerilen Yanari mahlasýný kullandý. Ancak sonraki yýllarda rüyasýnda gördüðü siyah cüppeli 2 adamýn getirdiði bir mektuptan sonra Meraki mahlasýný aldý.

Özellikle Kuzeydoðu Anadolu aþýklarý olmak üzere birçok aþýkla karþýlaþtý ve dostluk kurdu.

Þiirlerinde hemen her konuyu iþleyen Meraki’nin birçok eseri deðiþik gazete ve dergilerde yeraldý. Zaman zaman bazý okullardaki edebiyat derslerine de katýlýp þiire iliþkin söyleþilerde bulundu.

Bazý yarýþma ve þenliklere de katýlan Meraki, deðiþik ödüller aldý.

Meraki, þiirlerinin bir bölümünü »Her Telden Bir Ses« (1963), »Kalpten Kaleme«, (1966), »Gönülaçar«, (1988) ve »Sonbahar Yaðmurlarý«, (2005) adlý kitaplarda topladý.

*************************************************************************
)(-)(-)(-BUÐULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-395-)(-)(-)(

Gel güzel seninle sohbet edelim
Muhabbet olur mu çay olmayýnca
Kol kola girip te þöyle gidelim
Hiç dengi olur mu boy olmayýnca

Sen bana,ben sana bakýp yanalým
Sevda pýnarýndan içip kanalým
Meydana çýkýnca coþup dönelim
Bar, oyun olur mu toy olmayýnca

Sevdiðim söylesem ben ürke ürke
Gerek var elbette yürekte berke
Hani yaz gününde oturup parka
Mehtap hoþ olur mu ay olmayýnca

Sevilmeyen güzel hiç aranýr mý
aynaya bakmadan saç taranýr mý
Yar,bakan gözlerin hoþ görünür mü
O hilal kaþlarýn yay olmayýnca

Sarý saçlarýnda dolanýr ayla
Soðuk su sesinde görünür yayla
Sevdalý gönüller coþarmý böyle
Usul usul çalan ney olmayýnca

Bülbülün çilesi güle ah-ý zâr
Seven tüm yürekler olmasýn bizar
Ne söylersen söyle sevinir mi yâr
Dilinde dolanan hây olmayýnca

Bende sevmem dostlar gülde gazeli
Gönül bahçesine düþen hazalý
Lüzumsuz ne yapsýn öyle güzeli
O güzelde ahlak, huy olmayýnca

Sadýk Daðdeviren
Aþýk Lüzumsuz

Beni

Bazen deli eder eser baþýmda
Savurur çýlgýna döndürür beni
Sinsice bir zalim kýrk beþ yaþýnda
Sýrýtýr sinsice kandýrýr beni

Topladým derdimi sýraya dizdim
Çare bulamadým canýmdan bezdim
Bir umut peþinde baþ eðik gezdim
Aksilik yüklenir sindirir beni

Bunaldýkça dert dökerim kaðýda
Yürek acýsýný belki daðýta
Susa susa öyküm döndü aðýda
Çoðalýr efkarým yandýrýr beni

Tezvire uyanlar öylece sansýn
Kolaydýr kötülük yapanlar kansýn
Mihneti’ye kahredenler utansýn
Sabýrla sebatým dindirir beni
………………………………………
Aþýk Mihneti-Vehbi POLAT Temmuz – 1983
.............................
1929-1993. Þenkaya’nýn sonradan bucak merkezi olan Bardýz (þimdiki adý Gaziler) köyünde doðdu. Asýl adý Vehbi Polat’týr. Ýlkokulu köyünde okuduktan sonra 1948 yýlýnda Cilavuz Köy Enstitüsünü bitirdi.

Aþýklýk geleneðini küçük yaþlarda yöresinin ve Anadolu’nun öteki usta aþýklarýný okuyarak öðrendi. Bunun yanýnda köylerine gelip giden aþýklarý da izleyerek bilgisini geliþtirdi.

1958 yýlýna dek Karayazýnýn Söylemez köyünde öðretmenlik yaptý. 1959 yýlýnda askere gitti. Dönüþünde ise önce Turhal’da sonra Tokat’a baðlý Ortaköy’de öðretmenliðe devam etti. 1974 yýlýnda emekli olduktan sonra Ankara’ya yerleþen Mihneti, aþk, doða, gurbet, hasret konularýný iþleyen þiirlerinin yanýnda toplumsal konularda da birçok þiir örneði verdi.

Aþýk Mihneti’nin þiirleri ve deðiþik yazýlarý 1965’ten itibaren yaþadýðý bölgelerdeki yerel gazetelerde yayýnlandý. Ankara’ya yerleþtikten sonra da »Vatan« ve »Yenigün« gibi bazý gazetelerde yazdý.

Þenkayalý Mihneti Ankara’da öldü ve orada topraða verildi.

Mihneti, bazýlarý çeþitli sanatçýlar tarafýndan bestelenen þiirlerinin bir bölümünü »71’in Ýniltisi« (1974), »Emekçinin Türküsü« (1979), »Atatürk’süz Olmuyor« (1982) ve »Ýnsanca« (1989) adlý kitaplarýnda
…………………………………………………………………………………………………………
)(-)(-)(-)(-BUÐULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-399-)(-)(-)(
…………………………………………………………………………..

O,canan’ýn aþký , Kerem misali
Ateþe, közlere yandýrýr beni
Kutsal mabet gibi her gün peþinde
Girdap gibi çeker döndürür beni

Ezelden hastayým gül’ün al’ýna
Adadým ömrümü yarin yoluna
Þeyda bülbül edip gülün dalýna
Öpücük misali kondurur beni

Selam verir her gün bana gülerek
Kýskandýrýr bazen hem de bilerek
Kendine delice aþýk ederek
Sevda deryasýna bandýrýr beni

Bu güzel sevdamýz bir anda bitse
Hasretin özlemin gözümde tütse
Gün olur da beni terk edip gitse
Sefil baykuþ gibi çöndürür beni

Yaþar mýyým senli hayal kurmasam
Gözüm açýk gider yari sarmasam
Öyle ki ben yari bir gün görmesem
Aðustos ayýnda dondurur beni

Sevda çiçeklerim bir bir kurursa
Senli duygularým dibe vurursa
Gidip baþkasýna meyil verirse
Ters eþeðe bile bindirir beni

Nasip etme ya Râb yüzü gülmeze
Fýrsat verme ya Râb sözden almaza
Lüzumsuz düþersen haldan bilmeze
Zirveye çýkartýr indirir beni

Sadýk Daðdeviren
Aþýk Lüzumsuz

Sosyal Medyada Paylaşın: