...
ismin esniyor dudaðýmda, sen gitmek istedikçe
bakma sen
umarsýz duruþuma
oysa saçlarý acýyor gözyaþlarýmýn
uzadýkça gözlerine
bu kaçýncý intikam
kaçýncý veda öpücüðü, kalbinde duygu taþýmayan
savrulurken kaþlarýndan yýldýrýmlar bin parça
yüzümde barut yüklü gemiler
ateþ topu gibi seviþiyoruz uzaktan ve hiç konuþmadan
kopmaya meyilli incecik köprü bakýþlarýmýz
ve aðzý kýrmýzý bir deniz ayrýlýðýn
sarýl sýmsýký bana düþürme
bilirsin kimsesizdir bu kentin elleri
çekip gidemem korkarým
uzaklaþtýkça ýslýðýn,
düþer ardýma, pusulasýzlýðým
gidersen
nefrete çalar sarý boyalý evlerin kapýlarý
kalp okuyamaz dalgýnlýðým
üzerime yýkýlýr suretsiz duvarlar
yýrtýk resimler gibi acýr avuç içlerim, uzanmak istedikçe yüzünün çitlerine
kýyýsý sen tutamayan bir yara acýlarým
bozsan sessizliðini
delirmiþ bir cümlenin girdabýnda
belki kan bulacak, kendinden vazgeçmiþ bileklerim
sevgilim
sarýp sarmalayýp ömrümü ilgisiz bir battaniyeye
kentin avlusuna terk etme beni
bilirim;
þefkat kokmaz hiç kimsenin elleri sen gibi...
de_soulmate