Gözlerindeki köprüden az evvel geçtim Yüklerini gökyüzünde býrakan Hafiflemiþ güvercindim
Bir baþka oluyordu serinliði Üzerimde aþkýn hýrkasý varken Akdeniz gecelerinin
Çiçeklendim sana Bilsen ne çok þehir Ne çok insan Ne çok kederli yaðmur kuþanýp geldim
Yalnýzlýðýn saltanatýný bitirdi Ki baykuþun gece nöbetiydi Sana varma isteði Ýç denizlerimin
Kalbinin kýblesindeyim.
Rengine bezenerek bahar sabahlarýnýn Unuttuðum her þey adýna Gidip aldým kendimi düþürdüðüm yerden Getirip atýyorum önüne “aþk” sandýðýn kadar büyük bir kelime deðil
Bilsen nasýl kederliyim Ve nasýl yumuþak bakýyordu bazen Sevdiðim adamlarýn gözleri Nerden bilirdim…
Sen de bilme.
Bir þunu bil; Seni alýp yanýma gezdirdiðim Yýkýk þehirlerde Kokunla sözleþtim. Uzayýp gidiyorken yalnýzlýðýn gölgesi Aþkýn makasýyla zamaný kestim Ve dedim ki ; ölüm, makyajsýz daha güzelsin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
CigdemGüner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.