Çaresizim Yine Bugünde; Takvim Yapraklarý Gibiydim Artýk. Hergün Biraz Daha Azalýyordum, Anlamsýz ve Çaresizliðin Doruðuna Doðru..
Karanlýðý Seviyordum Artýk Gizlemeyi Ýçime Atmayý Herþeyi. Duvarlar Örmüþtüm Ýçime Yýkýlmasý Mümkün Olmayan, Sýzýntýsý Olmayan Duvarlar...
Ne kimseye Anlatacak Ne de Anlayacak Kadar Gücüm ve Nede Aklým Kalmýþ, Divane Olmuþtum Karanlýðýmda...
Ve Artýk Sonu Geliyordu Takvimlerin , Eksilmekten Yorulmuþ Yorulmuþ ve Bitkin Bir Gecenin Sabahýyla, Yine Sana Açaçacýðým Sabahlarýn Hayalini Kurarak Geçiyordu Zaman... Öylesiye...
Hüseyin ATALAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
BrokenHopes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.