Zihnime kazýyorum içre içre ezgini
Söze esir çocukluðumu unutup
Býyýklarýmýn terlemesini nadasa býraktým
Sonu utku olan bir yol bu -yürüyorum-
Nefesim açýlýyor bitiyor âh-u zâr
Düþtüðüm zemheri hâr
Ergenliði yaþýyorum
Tutuyorum býrakmadan dizgini
Rüzgârýn savurduðu saç teline
Mýsralar dolusu övgü yazýyorum
Riya ile gökyüzünü iþgal etmiþ
Gökkuþaðý’ný kýskandýrýyor
Sarýya kesiyor evren
Ve miski amber kokusu sarýyor
Sevgi örtüsümü
Yoksa magmamýdýr canýma
Çekiyorum içime
Nefes veriyor, aþkýna yürüyorum
Sýlamdan uzakta pençesindeyim âlemin
Mehtabý-na çýkýyorum zifiri geceden
Yele verilmiþ deniz gözlüm saçlarýn
Tel tel cilveleþip üstüme dökülüyor
Gönül ilacýmdýr, öze tacýmdýr
Dört yanýmý sardý her yaným sevinçte
Topluyorum güneþ taþý gibi gökten
Yarama basýyorum
Saçlarýný tel tel.