Aþkýn bu kadar imiþ, onca sözün yalanmýþ Baðrýmda taþ oluþun anladým ki bu yüzden Hüzün denilen duygu, yalnýz senden kalanmýþ Gözümde yaþ oluþun anladým ki bu yüzden - Bazen düþ kýrýðýsýn bezen de bir iç çekiþ Çöreklenip içime dur dedikçe durursun Bana bu hüznü veren uðruna boyun büküþ Yürek yaralanmýþsa, gül de olsan kurursun - Ayrýlýðýn ön sözü, son söze kapý açar Yaþam böyle bir koþu tökezlersen düþersin Kararsýz her bir adým insaný eyler naçar O kadar havalanma elbet sen de beþersin - Hüzünler biriktirdin demek ki gülüþünde Yangýnda buzul gibi içime çöreklendin Gel desen gelecektim yarendim ölüþünde Kuru bir yaprak olup, amaçsýz sürüklendin - Ne de çok yakýþmýþtý hayalin hayalime Göz göze geliþlerde yanmadýk mý birlikte Her zaman gururluyduk, baþ eðmezdik zalime Bunu bilir söylerim gerçek sevda, erlikte - Ben, bu aþk destanýnýn baþýný sondan yazdým Tutacak tek dalýmdý gönül verdim o yare Senin Dostelin idim, yalnýz kendime kýzdým Sen yok isen yanýmda, yoktur derdime çare
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.